Temat interpretacji

nakładania obcych znaków akcyzy przez polskiego podatnika i brak dokumentowania faktu ich otrzymania

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 27.11.2012 r. (data wpływu 29.11.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nakładania znaków akcyzy i dokumentowania faktu ich otrzymania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nakładania znaków akcyzy i dokumentowania faktu ich otrzymania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą świadczy usługi w zakresie transportu międzynarodowego i krajowego a także spedycji krajowej i międzynarodowej, usług magazynowania (powierzchnia do 2000 m²). Zakres terytorialny świadczonych usług to kraje Unii Europejskiej. Firma specjalizuje się w dostarczaniu towaru oraz przeładunku w magazynie celnym w Przemyślu jak również dostarczeniu go do odbiorcy finalnego w Ukrainie/Rosji/Azerbejdżanie i Kazachstanie taborem (samochodowym) polskim i ukraińskim. Wnioskodawczyni posiada licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wydaną przez Starostę Powiatu (ważna do dnia 03.09.2037 r.).

Firma Wnioskodawczyni świadczy usługi spedycyjne, w rozumieniu art. 794 i n. ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964, Nr 16, poz. 93 ze zm.) z jednego kraju członkowskiego do innego kraju UE lub kraju trzeciego. Podczas spedycji, wnioskodawca otrzymuje znaki akcyzowe kraju przeznaczenia transportu aby umieścić je na towarach jeszcze na terytorium Polski. Uzasadnieniem takich czynności jest fakt, iż towar wprowadzony na terytorium kraju np. Ukrainy - winien posiadać naniesione znaki akcyzowe - celem dowodu potwierdzenia uiszczenia opłaty z tytułu właściwej należności publicznoprawnej państwa przeznaczenia towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni jako przedsiębiorca może w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonując usługę spedycji międzynarodowej, nakładać na terytorium Polski na wyroby akcyzowe znaki akcyzowe innych państw członkowskich lub krajów trzecich (dostarczone jej przez odbiorcę towaru) tak aby towary przed przekroczeniem danej granicy państwa posiadały już naniesione znaki akcyzowe...

Czy Wnioskodawca winien dla celów dokumentacyjnych polskich organów podatkowych w jakiś sposób ewidencjonować przyjmowane od odbiorcy towaru znaki akcyzowe innych państw lub zgłaszać czynność naniesienia znaku na towar...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwestie dotyczące obowiązku i trybu umieszczania znaków akcyzy na towarach zostały uregulowane w art. 114 i n. ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2011, Nr 108, poz. 626, j.t.) oraz § 2 i n. rozporządzenia Ministra Finansów z 20 sierpnia 2010 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. 2010, Nr 160, poz. 1074). Jednakże są to przepisy jedynie dotyczące podatku akcyzowego w Polsce, nie regulują kwestii związanych z ewidencją, obowiązkiem i trybem umieszczania znaków akcyzowych obcych państw przez polskich podatników na towarach, które poddano spedycji z terytorium innego niż Polska przez obszar Rzeczypospolitej do miejsca docelowego znajdującego się w innym kraju członkowskim lub kraju trzecim (np. Ukraina). Przepisy większości państw europejskich przewidują, iż wprowadzając towar na terytorium danego państwa, musi być on oznaczony znakami akcyzy. Tym samym organy podatkowe kraju miejsca przeznaczenia spedycji mają dowód uiszczenia podatku od danego towaru.

W opinii wnioskodawcy nie istnieją żadne prawne przesłanki aby uznać czynność nanoszenia zagranicznych znaków akcyzy na towary, które spedytor przewozi za sprzeczne z polskimi przepisami podatkowymi. Ponadto na spedytorze nie ciążą żadne obowiązki ewidencyjne (tj. w § 9 rozporządzenia w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy) w stosunku do organów podatkowych w Polsce z tytułu rozliczania się z rozdysponowania znakami akcyzowymi. Nie określono także sposobu przechowywania tych znaków. Istnieje co prawda ustawowy katalog towarów nie podlegających obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy -wymienione w § 2 i 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień wyrobów akcyzowych z obowiązku oznaczania znakami akcyzowymi (Dz. U. 2010, Nr 157, poz. 1055) - jednak dotyczy on jedynie podatników podatku akcyzowego dokonujących dostawy określonego katalogu towarów.

Zgodnie z art. 116 ustawy o podatku akcyzowym obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy ciąży na zarejestrowanym, zgodnie z art. 16, podmiocie będącym:

1. podmiotem prowadzącym skład podatkowy, z zastrzeżeniem pkt 6;
2. importerem;
3. podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego;
4. przedstawicielem podatkowym;
5. podmiotem dokonującym produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5;
6. właścicielem wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3.

Przepis powyższy dotyczy tylko polskich znaków akcyzowych.

Należy stwierdzić, iż to na odbiorcy towaru, który dostarcza spedytorowi znaki akcyzy kraju miejsca przeznaczenia towaru, ciąży odpowiedzialność z ww. tytułów wobec organu podatkowego właściwego dla siedziby odbiorcy.

Rekapitulując, wnioskodawca ustosunkowując się do zadanych pytań, stwierdza: spedytor ma prawo nakładać w Polsce znaki akcyzowe obcego państwa na towary, które mają być wprowadzone do tego państwa przeznaczenia; nie musi sporządzać ewidencji tych znaków dla celów organów podatkowych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 114 ustawy, obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 3 do ustawy.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy, obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy ciąży na zarejestrowanym, zgodnie z art. 16, podmiocie będącym:

1. podmiotem prowadzącym skład podatkowy, z zastrzeżeniem pkt 6;
2. importerem;
3. podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego;
4. przedstawicielem podatkowym;
5. podmiotem dokonującym produkcji wyrobów akcyzowych, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5;
6. właścicielem wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3.

Natomiast w myśl art. 117 ust. 1 ustawy, wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy powinny być prawidłowo oznaczone odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy przed zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, a w przypadkach, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5, przed przekazaniem do magazynu wyrobów gotowych lub dokonaniem ich sprzedaży.

Z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zwalnia się (zgodnie z art. 118 ust. 1) wyroby akcyzowe, które są:

1. całkowicie niezdatne do użytku;
2. wyprowadzane ze składu podatkowego i przeznaczone do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport;
3. umieszczane w składzie wolnocłowym lub wolnym obszarze celnym i przeznaczone do sprzedaży w jednostkach handlowych tam usytuowanych;
4. przewożone przez terytorium kraju w ramach procedury tranzytu w rozumieniu przepisów prawa celnego;
5. przewożone z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez terytorium kraju;
6. wyprodukowane na warunkach określonych w art. 47 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5 i przeznaczone do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport.

Powyższe ma odniesienie w uregulowaniach wspólnotowych w tym zakresie. Zgodnie bowiem z art. 39 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L z 2009 r., nr 9, str. 12 ze zm.), nie naruszając przepisów art. 7 ust. 1, państwa członkowskie mogą wymagać oznaczania wyrobów akcyzowych za pomoca oznaczeń podatkowych lub krajowych znaków identyfikacyjnych uzywanych do celów podatkowych w momencie dopuszczenia wyrobów do konsumpcji na iach terytorium lub, w przypadkach określonych w art. 33 ust. 1 akapit pierwszy oraz art. 36 ust. 1, w momencie wprowadzenia wyrobów na iach teryrium.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie transportu międzynarodowego i krajowego, a także spedycji krajowej i międzynarodowej, usług magazynowania. Zakres terytorialny świadczonych usług to kraje Unii Europejskiej. Firma specjalizuje się w dostarczaniu towaru oraz przeładunku w magazynie celnym w Przemyślu jak również dostarczeniu go do odbiorcy finalnego w Ukrainie/Rosji/Azerbejdżanie i Kazachstanie taborem (samochodowym) polskim i ukraińskim. Podczas spedycji otrzymuje ona znaki akcyzowe kraju przeznaczenia transportu, aby umieścić je na towarach jeszcze na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą m.in. możliwości nakładania przez nią w ww. sytuacji na terytorium Polski znaków akcyzowych innych państw (członkowskich lub krajów trzecich).

Jak słusznie zauważono, ustawa o podatku akcyzowym reguluje kwestię opodatkowania tym podatkiem wyrobów akcyzowych na terytorium Polski. Zasady stosowania dotyczą również polskich znaków akcyzy. Uwzględniając powyższe, przepisy ww. ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), jak również rozporządzeń wykonawczych do niej, nie odnoszą się do kwestii stosowania znaków akcyzy innych państw. Zatem ich nanoszenie na terytorium Polski przez Wnioskodawczynię (firmę spedycyjną) nie będzie sprzeczne z polskimi przepisami podatkowymi w ww. zakresie.

Uwzględniając powyższe, stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Podobnie w myśl uregulowań art. 130 ust. 1 ustawy, znaków akcyzy oraz upoważnień do odbioru znaków akcyzy nie można zbywać lub na jakichkolwiek innych zasadach odstępować lub przekazywać odpłatnie albo nieodpłatnie innym podmiotom, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy mogą przekazać znaki akcyzy podmiotowi mającemu siedzibę poza terytorium kraju w celu naniesienia ich na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe, będące przedmiotem importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Właściciel wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3, może przekazywać znaki akcyzy w celu naniesienia ich na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe stanowiące jego własność podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy albo podmiotowi mającemu siedzibę na terytorium państwa trzeciego (art. 130 ust. 3-4 ustawy).

Zgodnie z art. 131 ust. 1-4 ustawy:

Podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy oraz podmiot prowadzący skład podatkowy na terytorium kraju, któremu właściciel wyrobów akcyzowych, o którym mowa w art. 13 ust. 3, przekazał znaki akcyzy w celu naniesienia ich na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe będące jego własnością, są obowiązane prowadzić ewidencję znaków akcyzy.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności informacje o liczbie znaków akcyzy wydanych, wykorzystanych do naniesienia, uszkodzonych, zniszczonych, utraconych oraz zwróconych.

Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.

Jak wyżej stwierdzono, przedmiotowe przepisy dotyczą wyłącznie stosowania polskich znaków akcyzy. Uwzględniając powyższe, Wnioskodawczyni, będąc firmą spedycyjną, nakładająca znaki akcyzy innych państw (członkowskich lub krajów trzecich) na transportowane towary, na podstawie polskich uregulowań nie będzie obowiązana dokumentować faktu ich otrzymania od odbiorcy towaru i ich naniesienia.

Zatem stanowisko w tym zakresie jest także prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania dotyczącego kontroli prawidłowości naniesienia znaków akcyzy sprawa zostanie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 330 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie