Temat interpretacji

Podatek akcyzowy w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota domu zakonnego planuje zakup węgla dla potrzeb ogrzewania budynku parafialnego znajdującego się przy kościele w określonej miejscowości. Budynek zamieszkują księża jezuici na jego terenie znajduje się również kancelaria parafialna oraz salki parafialne. System centralnego ogrzewania jest wspólny dla całego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wspólnota domu zakonnego, tj. (wspólnota osób zakonnych zamieszkująca pod wspólnym adresem) jest w świetle ustawy rozumiana jako gospodarstwo domowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia gospodarstwa domowego.

Zainteresowany skorzystał z definicji zawartej w encyklopedii PWN, gdzie gospodarstwo domowe określa się jako zespół osób razem zamieszkujących i wspólnie utrzymujących się, w większości połączonych więzami biologicznymi i stanowiącymi rodzinę, do gospodarstwa domowego zalicza się również osoby niespokrewnione, ale wspólnie zamieszkujące i utrzymujące się; osoby samotne, utrzymujące się samodzielnie to jednoosobowe gospodarstwa domowe.

Natomiast słownik języka polskiego definiuje gospodarstwo domowe jako ogół przedmiotów i czynności składających się na prowadzenie domu.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy wspólnota zakonna zamieszkująca dom zakonny stanowi w tym rozumieniu gospodarstwo domowe.

W opinii Zainteresowanego nabywcą węgla może być dom zakonny (mający osobowość prawną, NIP i Regon), ponieważ reprezentuje on wspólnotę osób fizycznych zakonników prowadzących wspólne gospodarstwo domowe.

Ustawa o podatku akcyzowym w art. 31a ust. 2 pkt 3 zwalnia od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. przez gospodarstwa domowe, nie wyszczególnia jednak do jakich celów mają być zużyte. Zatem jeśli wspólnota zakonna (rozumiana jako gospodarstwo domowe) zużyje węgiel do ogrzania części mieszkalnej oraz sal parafialnych i kancelarii parafialnej to takie zużycie jak wskazuje Zainteresowany w całości będzie podlegało zwolnieniu od akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Natomiast podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż wspólnota domu zakonnego planuje zakup węgla dla potrzeb ogrzewania budynku parafialnego znajdującego się przy kościele. Budynek ten zamieszkują księża jezuici na jego terenie znajduje się również kancelaria parafialna oraz salki parafialne. System centralnego ogrzewania jest wspólny dla całego budynku.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). W szczególności z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Zgodnie zatem z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

W art. 31a ust. 2 ustawy, przewidziano szereg zwolnień od podatku akcyzowego, a w tym pkt 3 tego przepisu zwolnienie od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez gospodarstwa domowe ().

Przepisy ustawy wprowadzają zwolnienie dla gospodarstw domowych, nie zawierają jednak definicji legalnej tego pojęcia.

Wobec powyższego należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy str. 144 tego słownika to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim zabudowania związane z pomieszczeniami mieszkalnymi (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Wyrób węglowy zwolniony zostanie od akcyzy gdy zużyty będzie przez ww. gospodarstwo domowe. W budynku parafialnym opisanym przez Zainteresowanego zamieszkuje wspólnota osób zakonnych księża jezuici. Tym samym spełniona jest przesłanka podmiotowa, o której mowa w cyt. powyżej art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, uprawniająca do zwolnienia od podatku zużywanych wyrobów węglowych.

Stwierdzić zatem należy, iż dom parafialny (część mieszkalna, sale parafialne i kancelaria) mieści się w zakresie znaczeniowym pojęcia gospodarstwa domowego. Jest to bowiem stałe miejsce zamieszkania jego mieszkańców, wraz z pomieszczeniami z nim związanymi.

Reasumując, wspólnota domu zakonnego, tj. (wspólnota osób zakonnych zamieszkująca pod wspólnym adresem) jest w świetle ustawy rozumiana jako gospodarstwo domowe.

Przy czym w opisanym przypadku dla potrzeb ustalenia podatku nie ma znaczenie fakt, że dom zakonny czyli podmiot posiadający osobowość prawną (na mocy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej) dokonuje zakupu węgla w celu zużycia go przez wspólnotę zakonników (osób fizycznych).

Zużycie wyrobów węglowych przez wspólnotę domu zakonnego, tj. osób fizycznych zamieszkujących stale pod tym samym adresem na potrzeby ogrzania części mieszkalnej oraz sal parafialnych i kancelarii parafialnej jest zwolnione od podatku akcyzowego na mocy art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 349 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu