Temat interpretacji

opodatkowanie papierosów z mieszanką ziół

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 października 2017 r. (data wpływu 20 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania papierosów z mieszanką ziół jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania papierosów z mieszanką ziół.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nosi się z zamiarem stworzenia w przyszłości produktu, który z założenia miałby pomóc w walce z nałogiem papierosowym. Produkt ów miałby kształt i wygląd standardowego papierosa, lecz wypełniony byłby mieszanką ziół takich jak: Bylica pospolita, Liście i kwiaty Dziewanny, Miodunka, Podbiał, Tymianek oraz Mięta Pieprzowa. Nie zawierałby tytoniu, a co za tym idzie żadnych substancji uzależniających, ani psychoaktywnych (jedynie wykrztuśnych i wynika to z charakterystyki użytej mieszanki z wymienionych składników). Użycie produktu polegałoby na inhalacji żarzących się ziół technicznie podobnie jak standardowego papierosa mając na celu zastąpienie tego szkodliwego.

Z założenia opisane powyżej papierosy z mieszanką ziół mają głównie na celu efektywne rzucenie szkodliwego i chorobliwego w skutkach nałogu palenia papierosów.

Na opakowaniu będą znajdować głównie slogany o charakterze mobilizacji do rzucenia nałogu typu Rzuć skutecznie palenie tzn. nie będzie napisu głównego Papierosy .

Wg najnowszych definicji specjalistów lekarzy uzależnienie od palenia tytoniu to nie tylko kwestia złego nawyku, a jest to przewlekła choroba wymagająca leczenia za pomocą środków psychologicznych jak i behawioralnych. Produkt Wnioskdoawcy byłby z racji psychologicznych analogii sposobu użycia bardzo pomocnym środkiem do szybkiego i skutecznego pozbycia się nałogu przyczyniającego się do tak wielu chorób.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że planowany produkt i jego stosowanie mieści się ustawowym pojęciu z Dziennika Ustaw z 2017 poz. 43 art. 98 ust. 8 i z uwagi na jego planowane stosowanie w celach medycznych nie traktuje się tego wyrobu jako wyrobu tytoniowego.

Pojęcie stosowanie w celach medycznych z samej stosowanej definicji w języku prawa i środowisku lekarskim pokazuje, że celem medycznym jest również zapobieganie lub łagodzenie chorobliwego nałogu i jego następstw, co w tym przypadku tymczasowego stosowania produktu wnioskodawcy niewątpliwie wpasowuje się w takowe sformułowanie.

Wnioskodawca dodaje, że planowany produkt nie ma być zamiennikiem wyrobu tytoniowego, lecz środkiem do pozbycia się chorobliwego w skutkach nałogu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisywaniu powyżej produkt musi podlegać opodatkowaniu akcyzą?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na brak tytoniu, a co za tym idzie substancji uzależniającej nikotyny i z uwagi na postawiony jasno cel pozbycia się bardzo szkodliwego w skutkach zdrowotnych nałogu Wnioskodawca uważa, że produkt opisywany w zdarzeniu przyszłym będzie kwalifikował się zgodnie stwierdzeniem ustawodawcy, iż jest stosowany w celach medycznych, a co za tym idzie nie będzie do jego wartości doliczany podatek akcyzowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. ust. 1 ustawmy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwaną dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 załącznika nr 1 do ustawy bez względu na kod CN wymieniono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

Zgodnie z art. 98 ustawy:

1. Do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.

2. Za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.

3. Do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.

3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustalenia, co należy uznać za sześć, siedem i większą liczbę papierosów.

4. Za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

• jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

5. Za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

6. (uchylony).

7. Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.

8. Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Powyższe przepisy dotyczące opodatkowania wyrobów tytoniowych stanowią implementację przepisów dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (Dz.U.UE.L.1995.291.40), którą zastąpiła aktualnie obowiązująca dyrektywa Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych (Dz.U.UE.L.2011.176.24).

Zauważyć należy, że w myśl art. 7 ust 2 dyrektywy Rady 95/59/WE produkty składające się w całości lub w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w art. 4 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego, nie traktuje się jak wyrobów tytoniowych, produktów, które nie zawierają tytoniu i wykorzystywane są wyłącznie w celach medycznych.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 2 dyrektywy Rady 2011/64/UE wyroby składające się w całości lub w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria określone w art. 3 lub art. 5 ust. 1, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia.

Niezależnie od akapitu pierwszego nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych wyrobów, które nie zawierają tytoniu i które wykorzystywane są wyłącznie w celach medycznych.

Brzmienie zatem obu ww. przepisów pozostaje tożsame.

W tym tez kontekście wskazać należy, że wykładni art. 7 ust 2 dyrektywy Rady 95/59/WE (odpowiednika art. 98 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym) dokonał Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) w wyroku z dnia 30 marca 2006 r. sprawa C&‑495/04. Rozpatrując kwestie opodatkowania ziołowych papierosów niezawierających tytoniu przeznaczonych jako środek pomocniczy dla osób chcących rzucić palenie, ETS orzekł, iż art. 7 ust. 2 dyrektywy Rady 95/59/WE należy interpretować tak, że papierosy bez tytoniu, które nie zawierają substancji wywołujących skutki medyczne, lecz są prezentowane i wprowadzane do obrotu jako środek pomocniczy dla osób chcących rzucić palenie nie są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych w rozumieniu akapitu drugiego tego przepisu.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy wskazać należy, że zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nosi się z zamiarem stworzenia w przyszłości produktu, który z założenia miałby pomóc w walce z nałogiem papierosowym. Produkt miałby kształt i wygląd standardowego papierosa, lecz wypełniony byłby mieszanką ziół i nie zawierałby tytoniu. Użycie produktu polegałoby na inhalacji żarzących się ziół technicznie podobnie jak standardowego papierosa mając na celu zastąpienie tego szkodliwego.

Z założenia opisane powyżej papierosy z mieszanką ziół mają głównie na celu efektywne rzucenie szkodliwego i chorobliwego w skutkach nałogu palenia papierosów.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy, obowiązujące przepisy i w szczególności orzeczenie ETS z 30 marca 2006 r. w sprawie C&‑495/04 stwierdzić należy, że opisane we wniosku papierosy z mieszanką ziół, niezawierające tytoniu i przeznaczone jako środek pomocniczy dla osób chcących rzucić palenie stanowią wyroby akcyzowe o których mowa w art. 98 ust. 8 ustawy podlegające opodatkowaniu akcyzą.

Decydującą bowiem cechą wyrobu, skutkującą objęciem go podatkiem akcyzowym jest możliwość użycia do palenia bez konieczności jego dalszego przetworzenia, niezależnie od tego czy wyroby te zawierają w swoim składzie tytoń (por. wyrok WSA w Warszawie z 26 września 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 2604/12).

Z kolei wyłączenie z opodatkowania wyrobów niezawierających tytoniu wykorzystywanych wyłącznie w celach medycznych uzależnione jest od określenia czy wyroby te zawierają substancje, których spalanie i wdychanie powoduje naukowo uznane skutki medyczne o charakterze leczniczym lub zapobiegawczym tj. warunków które w analizowanej sprawie nie zachodzą (analogicznie jak w sprawie C&‑495/04). W ocenie Organu, lecznicze działanie przedmiotowych wyrobów nie może wynikać m.in. z subiektywnego przekonania sprzedawcy takich wyrobów, lecz powinno być odpowiednio zweryfikowane i udokumentowane przez właściwe w takich sprawach podmioty. Równocześnie Organ nie znajduje podstaw do uznania przedmiotowych papierosów jako wyrobów zapobiegających paleniu skoro ich przeznaczeniem jest właśnie palenie.

Wobec powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej