Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Spółki opisane powyżej działanie jest w pełni zgodne z postanowieniami przepisów ustawy o podatku akcyzowym oraz rozporządzenia w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe .

Przepis art. 47 ust. 3 mówi, że w składzie podatkowym miejsce przeznaczone do magazynowania wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy powinno być wyodrębnione i przeznaczone tylko do przechowywania tych wyrobów.

W paragrafie 2 Rozporządzenia wskazano, że miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno:

1. być właściwie dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów;
2. spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim wyrobów akcyzowych oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania kontroli wyrobów akcyzowych na podstawie odrębnych przepisów;
3. być odpowiednio oznaczone i oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia,

Wymogi dotyczące nienaruszalności i tożsamości określone w punkcie 2 nie mają zastosowania do magazynowania w składzie podatkowym wyrobów energetycznych o ile:

1. podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencje umożliwiające identyfikację tych wyrobów
2. w jednym zbiorniku magazynowane są wyłącznie wyroby o tym samym kodzie Nomenklatury Scalonej (CN) oraz posiadające te same parametry fizykochemiczne.

Zdaniem Spółki wyżej przytoczone przepisy w zakresie magazynowania wyrobów energetycznych w procedurze zawieszonego poboru akcyzy w składzie podatkowym pozwalają magazynować wyroby posiadające tożsame parametry fizykochemiczne oraz ten sam kod CN. W opisanym stanie faktycznym Spółka będzie wprowadzać do własnego składu podatkowego wyrób o kodzie CN 3826 00 10. Wyrób ten zostanie wytworzony z produktów Spółki i na jej zlecenie zostanie wytworzony jako biopaliwo ciekłe BIO 100 (estry stanowiące samoistne paliwo). Przedmiotowe biopaliwo o wskazanym powyżej kodzie CN zostanie zmagazynowane do zbiornika wskazanego jako zbiornika przeznaczonego do wyrobu w postaci estru w procedurze zawieszonego poboru akcyzy.

W tej samej pojemności zbiornikowej w zależności od okoliczności podażowo-popytowych może znajdować się wyrób będący biokomponentem o tożsamych właściwościach fizykochemicznych oraz tym samym kodzie CN co wprowadzane do składu podatkowego biopaliwo ciekłe w postaci estrów stanowiących samoistne paliwo. W konsekwencji z przedmiotowego zbiornika umiejscowionego w składzie podatkowym przeznaczonego do magazynowania estru w procedurze zawieszonego poboru akcyzy będzie mógł zostać wyprowadzony zarówno produkt w postaci biokomponentu przeznaczonego jako komponent oleju napędowego oraz biopaliwo ciekłe BIO 100 (estry stanowiące samoistne paliwa). Zdaniem Spółki opisane zdarzenie spełnia wymagania wynikające ze wskazanych powyżej przepisów oraz wymagań wskazanych w regulaminach składów podatkowych Spółki. Zdaniem Spółki brak jest przeciwwskazań do opisanego sposobu postępowania w zakresie obowiązujących przepisów z zakresu podatku akcyzowego. Należy zaznaczyć, że zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych oraz regulaminy składów podatkowych posługują się kodem CN dla estrów pod pozycją 3824 90 99, który był poprzednikiem obecnie funkcjonującego kodu CN 3826 00 10, zgodnego z obecną klasyfikacją.

1. Zdaniem Spółki brak jest przepisów zabraniających magazynowania produktu o tożsamych właściwościach fizykochemicznych oraz tym samym kodzie CN w jednym zbiorniku mimo odmiennego przeznaczenia. Nie ma, zdaniem Spółki, żadnego znaczenia fakt, że tożsamy produkt może mieć różne zastosowanie, alternatywnie jako biokomponent przeznaczony do produkcji paliw ciekłych lub jako biopaliwo ciekłe (ester stanowiący samoistne paliwo). Mimo, że Spółka wprowadzi do jednego zbiornika produkt wytworzony jako biopaliwo ciekłe i zmiesza go z biokomponentem znajdującym się w tym zbiorniku, nie stanowi to naruszenia przepisów podatkowych. Zdaniem Spółki mimo, że oba produkty posiadają odrębne normy jakościowe regulowane odrębnymi rozporządzeniami w sprawie jakości na gruncie wskazanych przepisów podatkowych traktowane są tożsamo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Do działalności, które mogą być prowadzone w składzie podatkowym, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 47 ustawy, należą produkcja, magazynowanie oraz przeładunek wyrobów akcyzowych.

Wobec powyższego z treści ust. 2 wskazanego artykułu wynika, iż magazynowanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Aby wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy mogły być magazynowane w składzie podatkowym muszą być spełnione pewne warunki techniczne i organizacyjne dotyczące miejsca przeznaczonego do magazynowania tych wyrobów. Warunki te mają zapewnić pełną kontrolę nad wszystkimi wyrobami znajdującymi się w składzie podatkowym.

W świetle uregulowań art. 47 ust. 3 ustawy w składzie podatkowym miejsce przeznaczone do magazynowania wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy powinno być wyodrębnione i przeznaczone tylko do przechowywania tych wyrobów.

Warunek ten dotyczy również wyrobów, które nie zostały wyprodukowane w tym składzie.

Szczegółowe warunki dotyczące miejsca przeznaczonego do magazynowania wyrobów w składzie podatkowym zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe (Dz. U. Nr 32, poz. 231 ze zm.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 powyższego rozporządzenia miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno:

1. być właściwie dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów;
2. spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim wyrobów akcyzowych oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania kontroli wyrobów akcyzowych na podstawie odrębnych przepisów;
3. być odpowiednio oznaczone i oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia.

Jednakże w myśl ust. 2 niniejszego paragrafu do magazynowania w składzie podatkowym wyrobów energetycznych nie mają zastosowania wymogi dotyczące nienaruszalności i tożsamości, określone w ust. 1 pkt 2, o ile:

1. podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencje umożliwiające identyfikację tych wyrobów;
2. w jednym zbiorniku magazynowane są wyłącznie wyroby o tym samym kodzie Nomenklatury Scalonej (CN) oraz posiadające te same parametry fizykochemiczne.

Z przestawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest producentem paliw silnikowych. Spółka nabywa m.in. biokomponenty w postaci estrów o kodzie 3826 00 10 według klasyfikacji CN. Przedmiotowe estry nabywane są w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, wprowadzane do składów podatkowych Spółki. Wszystkie biokomponenty w postaci estrów spełniają wymagania jakościowe określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 17 grudnia 2010 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów (Dz. U. z 2010 r. Nr 249, poz. 1668) oraz wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz. U. 2009 nr 18 poz. 98). Przeznaczenie nabywanych produktów jest dwojakiego rodzaju, po pierwsze wykorzystywane są jako składnik do produkcji paliwa ciekłego, w postaci oleju napędowego oznaczonego kodem CN 2710 20 11. Drugi sposób wykorzystania estrów polega na wykorzystaniu ich jako biopaliwa ciekłego stanowiącego samoistne paliwo, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt lit. c) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199, ze zm.), sprzedawanego pod handlową nazwą BIO 100. Takie biopaliwo ciekłe posiada kod CN tożsamy z kodem CN biokomponentu, tj. 3826 00 10.

Spółka w składach podatkowych, w których zakresie zezwolenia wskazane są estry, zamierza magazynować w jednym zbiorniku produkt w postaci estrów, które jednocześnie mogą zostać wykorzystane jako biokomponent lub biopaliwo. Magazynowany w zbiorniku towar będzie miał dualistyczne przeznaczenie, właściwości fizykochemiczne przedmiotowego produktu są tożsame. Produkt taki, wydawany z jednego zbiornika w zależności od potrzeb rynku i decyzji biznesowej Spółki będzie miał zastosowanie jako biokomponent do komponowania oleju napędowego (zawartość biokomponentu do 7% objętościowo) lub biopaliwo ciekłe stanowiące samoistne paliwo BIO 100. Dla BIO 100 Spółka w przypadku sprzedaży poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy będzie naliczała podatek akcyzowy oraz opłatę paliwową. W ramach umów na usługowe wytwarzanie biopaliwa BIO 100 Spółka zamierza wprowadzać wytworzone usługowo biopaliwo do swoich pojemności magazynowych w składach podatkowych, do zbiorników w których magazynowany jest biokomponent. Wprowadzane wytworzone BIO 100 i biokomponent magazynowany w zbiornikach posiadają ten sam kod CN oraz tożsame właściwości fizykochemiczne. Wskazane produkty magazynowane będą w procedurze zawieszonego poboru akcyzy.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii możliwości nabycia estrów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, które zostaną nabyte i wprowadzone do składów podatkowych w ramach usługowego wytwarzania jako biopaliwo ciekłe BIO 100 i następnie magazynowania ich w zbiornikach dedykowanych estrom zarówno przeznaczonym do wykorzystania jako biokomponent oraz jako biopaliwo ciekłe.

Odnosząc się do powyższego, należy stwierdzić, że przepisy dotyczące podatku akcyzowego nie zawierają przeciwwskazań aby estry o tym samym kodzie CN 3826 00 10 i posiadające te same parametry fizykochemiczne były magazynowane w jednym zbiorniku, pomimo ich odmiennego przeznaczenia (tj. jako biokomonent lub jako samoistne paliwo).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 532 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie