Pytanie

Czy zawarcie umowy przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie sprzedaż wyprodukowanego przez Wnioskodawcę piwa na podstawie własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz personalnego, a także własnej infrastruktury budynkowej, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych opatrzonych logotypem Zleceniodawcy, wpływa na możliwość korzystania z ulgi akcyzowej dla producenta „małych browarów”, o której mowa w § 12 Rozporządzenia, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie przekroczy ustawowego limitu produkcji piwa wynoszącego 200 tyś hl w roku kalendarzowym?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Zawarcie umowy przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie sprzedaż wyprodukowanego przez niego Wnioskodawcę piwa na podstawie własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz personalnego, a także własnej infrastruktury budynkowej, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych opatrzonych logotypem Zleceniodawcy, nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi akcyzowej dla producenta „małych browarów”, o której mowa w § 12 Rozporządzenia, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie przekroczy ustawowego limitu produkcji piwa wynoszącego 200 tyś hl w roku kalendarzowym.

Podstawowym kryterium możliwości skorzystania z ulgi akcyzowej dla wyprodukowanego piwa, zgodnie z § 12 ust. 9 Rozporządzenia, jest uzyskanie certyfikatu małego producenta piwa, o którym mowa w art. 97a u.p.a.

Spółka uzyskała certyfikat małego producenta wydany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…), który potwierdza, że Spółka spełnia przesłanki ustawowe do skorzystania ze zmniejszonej stawki podatku akcyzowego.

Poza tym, Spółka produkuje piwo w ilości nie przekraczającej 200.000 hl w skali roku.

Art. 4 Dyrektywy Rady z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych, 92/83/EWB (dalej: „Dyrektywa UE”) oraz Rozporządzenie w § 12 nadaje prawo do skorzystania z ulgi w wysokości 50% kwoty akcyzy obliczonej z zastosowaniem stawki określonej w art. 94 ust. 4 u.p.a dla producentów piwa, którzy:

- są niezależni formalnie i ekonomicznie od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo;

- posiadają miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa;

- nie wytwarzają piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców;

- nie przekraczają limitu produkcji, który jest ustalony na 200 tyś hl w roku kalendarzowym.

Wnioskodawca w całości będzie spełniał podane przez prawodawcę przesłanki po zawarciu umowy ze Zleceniodawcą. Należy podkreślić, że Wnioskodawca będzie w pełni niezależny ekonomicznie i formalnie wobec podmiotów trzecich, w tym przede wszystkim od Zleceniodawcy. Spółka do produkcji piwa będzie wykorzystywała swoją autorską recepturę i metody produkcyjne, wykorzystując przy tym własną linię produkcyjną. Nakład produkcyjny Spółki po zawarciu umowy ze Zleceniodawcą w roku kalendarzowym nie przekroczy 200 tyś hl piwa. Miejsce prowadzenia działalności Spółki znajduje się i będzie znajdować z dala od innych przedsiębiorców zajmujących się produkcją piwa.

Warto podkreślić, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 4 czerwca 2015 r. w sprawie C-285/14, jednoznacznie stanowi, że jakakolwiek forma zależności ekonomicznej wyłącza stosowanie preferencji małego podatnika. Małe browary mają być rzeczywiście, a nie formalnie niezależne od wszelkich innych browarów. W pkt 22 wyroku TSUE bowiem wskazał, że: „(...) w konsekwencji art. 4 ust. 2 dyrektywy 92/83 wymaga, by małe browary, których roczna produkcja nie przekracza 200 000 hl, były rzeczywiście niezależne od wszelkich innych browarów zarówno z punktu widzenia struktury prawno-ekonomicznej, jak i struktury produkcji, gdy wykorzystują budynki mieszczące się poza terenem jakiegokolwiek innego browaru i nie działają na mocy licencji”.

Spółka w opisywanym zdarzeniu przyszłym będzie spełniała wyżej wymienione przesłanki małego producenta piwa, t.j.:

- będzie działała jako niezależny podmiot produkujący piwo według własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego, personalnego;

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 6 lutego 2020 r. sygn. I GSK 696/17 „(...) pojęcie działania „na mocy licencji”, należy interpretować w ten sposób, iż obejmuje ono produkcję piwa na podstawie jakiegokolwiek porozumienia, z którego wynika, że rzeczony mały browar nie jest całkowicie niezależny od podmiotu trzeciego, który udzielił mu tego upoważnienia. Jest tak w wypadku upoważnienia do korzystania do korzystania z patentu, znaku towarowego lub metody produkcji należącej do owego podmiotu trzeciego (pkt 23 wyroku). Organ prawidłowo zinterpretował - posiłkując się wyrokiem TSUE - działanie na mocy licencji jako „produkcję piwa na mocy jakiegokolwiek upoważnienia, z którego wynika, że rzeczony browar nie jest całkowicie niezależny od podmiotu trzeciego, który udzielił mu tego upoważniania”.

Nakład produkcyjny planowanej współpracy szacowany jest na (…) tyś hl w roku kalendarzowym, co stanowi niecałe 5% produktu wyprodukowanego w roku kalendarzowym przez Spółkę. Zgodnie z postanowieniami umowy, Spółka nie będzie upoważniona do posługiwania się znakiem towarowym Zleceniodawcy oraz nie będzie korzystała z metod produkcji podmiotu trzeciego. Spółka wyprodukuje i rozleje do puszek piwo w oparciu o własną recepturę i na własnej linii produkcyjnej z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz infrastruktury budynkowej.

Należy podkreślić, że orzecznictwo nie wyklarowało jasnego stanowiska w obrębie definicji „licencji”. Zarówno orzeczenia krajowe, jak i europejskie pod hasłem „licencji” rozumieją ogólne wyrażenie zależności małego browaru zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym. Sądy arbitralnie orzekają, iż pojęcie „licencja” oznacza jakiekolwiek porozumienie uderzające w niezależność browaru. Przykładowo w cytowanym wyroku NSA wskazano, że „Pojęcie działania „na mocy licencji”, należy interpretować w ten sposób, iż obejmuje ono produkcję piwa na podstawie jakiegokolwiek porozumienia, z którego wynika, że rzeczony mały browar nie jest całkowicie niezależny od podmiotu trzeciego, który udzielił mu tego upoważnienia”.

Sama Dyrektywa UE w art. 4 ust. 2 lakonicznie wskazuje, że do celów stosowania obniżonych stawek podatku akcyzowego przez pojęcie „niezależny, mały browar” rozumie się browar, który jest prawnie i ekonomicznie niezależny od wszelkich innych browarów, mieści się w budynkach usytuowanych poza terenem należącym do jakiegokolwiek innego browaru i nie działa na mocy licencji.

Definicja licencji pojawia, także w doktrynie i słownikach języka polskiego:

1.„Licencja jest uprawnieniem, polegającym na udostępnieniu praw podmiotowych. Licencja najczęściej dotyczy praw własności przemysłowej i praw autorskich. Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych, licencja udzielana jest umową dotyczącą przeniesienia autorskich praw majątkowych lub umową o korzystanie z utworu. Prawo udzielenia licencji przysługuje twórcy. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. 2019.1231)”.

2.„Licencja jest rozumiana jako dokument prawny bądź umowa, która określa warunki korzystania z dobra niematerialnego. Prawo własności przemysłowej terminem tym określa upoważnienie do korzystania z cudzej własności przemysłowej, do której należą: opatentowany wynalazek, chroniony wzór użytkowy, a także znak towarowy”.

3.Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN licencja to:

a.«urzędowe zezwolenie na wykonywanie jakiegoś zawodu lub na produkowanie opatentowanego przez kogoś wyrobu albo na korzystanie z czyjegoś dzieła chronionego prawem autorskim»

b.«odstępstwo od ogólnie przyjętych prawideł, zwłaszcza w dziedzinie sztuki»

c.«wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej po stwierdzeniu jego wysokiej wartości użytkowej i hodowlanej»

4.Jak wskazuje się w doktrynie „(...) Umowa licencyjna ma konsensualny charakter. To oznacza, że wywołuje skutki prawne już w momencie złożenia zgodnych oświadczeń woli przez kontrahentów. Licencjobiorca może zatem korzystać z utworu bez potrzeby uzyskiwania od licencjodawcy dodatkowych dokumentów. Skutki licencji, w tym określone w art. 67 ust. 4 komentowanej ustawy, nie zależą też od wpisu do żadnego rejestru publicznego. Nie ma w tym zakresie zatem odpowiedników rejestrów prowadzonych przez UP RP dla praw własności przemysłowej. Odformalizowany obrót w prawie autorskim nie wymaga posługiwania się przez licencjobiorców różnego rodzaju świadectwami czy dokumentami urzędowymi w celu wykazania swoich praw”.

5.  Także „Ustawa o prawie autorskim określa wprost umowę licencyjną jako drugą, obok umowy o przeniesienie praw autorskich, formę dysponowania prawami autorskimi. Normy prawa autorskiego nie zawierają zwartej, jednoznacznej definicji umowy licencyjnej. Artykuł 67 pr. Aut. W sposób wyraźny statuuje jednak prawo twórcy do udzielenia innym podmiotom upoważnienia do korzystania z utworu. Podobnie jak w przypadku umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych, ustawowa regulacja licencji jest szczątkowa, skupiona w kilku zaledwie przepisach (art. 65, 66, 67 oraz 68 pr. Aut.). Wiadomo, że uprawniony do udzielenia licencji jest podmiot, któremu przysługuje prawo autorskie. Udzielenie licencji wiąże się najczęściej z obowiązkiem uiszczenia opłaty licencyjnej przez licencjobiorcę. Dopuszczalne jest jednak również udzielenie licencji nieodpłatnej.

Ustawa nie precyzuje natomiast obowiązków licencjodawcy. W art. 67 pr. Aut. Mówi się jedynie, że twórca może upoważnić do korzystania z utworu na oznaczonych w umowie polach eksploatacji”.

6.Dalej wskazuje się również, że „Licencja w prawie Unii ma postać pozwolenia na korzystanie, a nie tylko tolerowania, jest jeszcze bardziej uwidoczniona w materiałach dotyczących rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz wytycznych przyjętych przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego. I tak w piśmie upamiętniającym powstanie wspólnotowego znaku towarowego licencja zdefiniowana jest „jako umowa, na mocy której dany znak towarowy przekazuje się osobie trzeciej do używania”.

Mając na uwadze powyższe definicje, należy wskazać, że umowa Wnioskodawcy ze Zleceniodawcą nie będzie opierała się na licencji, a zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca mógł korzystać z ulgi akcyzowej dla małego producenta.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie będzie produkował wyrobu opatentowanego przez Zleceniodawcę dla własnej korzyści, tj. sprzedaży podmiotom trzecim. Wnioskodawca nie będzie korzystał z opatentowanego przez Zleceniodawcę sposobu wyrobu, receptury oraz linii produkcyjnej. Zawarta umowa, także nie będzie zawierała postanowień o korzystaniu ze znaku towarowego Zleceniobiorcy. Rozlane piwo będzie dystrybuowane i sprzedawane przez Zleceniodawcę.

Piwo będzie warzone zgodnie z własną recepturą i na własnej linii produkcyjnej Wnioskodawcy, z wykorzystaniem infrastruktury budynkowej, a następne sprzedawane przez Zleceniodawcę pod jego brandem i w jego sieci handlowej. Opatrywanie logotypem marki Zleceniodawcy będzie odbywało się już na zbytym towarze należącym do Zleceniodawcy.

Tym samym Wnioskodawca nie naruszy żadnych przesłanek do objęcia produktu wytwarzanego w ramach Umowy ze Zleceniodawcą ulgą akcyzową dla „małych browarów”.

W konsekwencji, zawarcie umowy przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie sprzedaż wyprodukowanego przez niego Wnioskodawcę piwa na podstawie własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz personalnego, a także własnej infrastruktury budynkowej, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych opatrzonych logotypem Zleceniodawcy, nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi akcyzowej dla producenta „małych browarów”, o której mowa w § 12 Rozporządzenia, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie przekroczy ustawowego limitu produkcji piwa wynoszącego 200 tyś hl w roku kalendarzowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 143 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 1, 10, 11, 12, 21 ustawy przez:

W załączniku nr 1 do ustawy, w poz. 13 pod kodem CN 2203 00, wymieniono piwo otrzymywane ze słodu.

Z kolei w załączniku nr 2 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG, w poz. 13 pod kodem CN 2203 00, wymieniono piwo otrzymywane ze słodu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:

Art. 8 ust. 3 ustawy:

Art. 8 ust. 6 ustawy:

Jak stanowi art. 10 ust. 1 ustawy:

Art. 13 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 94 ustawy:

Art. 165a ust. 1 pkt 2 ustawy:

W myśl § 12 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1178 ze zm.):

Wskazane wyżej przepisy dotyczące zwolnienia z akcyzy piwa, zawarte w rozporządzeniu w sprawie zwolnień od akcyzy, są wyrazem dokonanej implementacji do polskiego prawa podatkowego uregulowań unijnych dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.U. UE L 316 z 31.10.1992, str. 21, ze zm.; dalej jako: „dyrektywa strukturalna” lub „dyrektywa”).

W myśl art. 4 ust. 1 dyrektywy strukturalnej:

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy strukturalnej:

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać w pierwszej kolejności, że przepisy § 12 rozporządzenia w sprawie zwolnień z podatku akcyzowego odwołują się do produkcji piwa, którą zgodnie z definicją zawartą w art. 94 ust. 2 ustawy jest wytwarzanie, przetwarzanie oraz rozlew. Tym samym na potrzeby opodatkowania akcyzą, produkcja piwa jako czynność podlegająca opodatkowaniu, została zdefiniowana w sposób bardzo szeroki.

W dalszej kolejność zaznaczyć należy, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia, wiąże się nieodłącznie z limitem ilościowym produkowanego piwa - do 200 000 hl w ciągu roku kalendarzowego i co równie istotne w kontekście analizowanej sprawy, zwolnienie uwarunkowane jest spełnieniem przez podatników także następujących warunków:

1)podatnicy są prawnie i ekonomicznie niezależni od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo;

2)podatnicy posiadają miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa;

3)podatnicy nie wytwarzają piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców.

Dodatkowo należy wskazać, że warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku akcyzowego, jest posiadanie certyfikatu małego producenta.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje zawrzeć umowę z właścicielem dyskontu spożywczego, której przedmiotem ma być sprzedaż wyprodukowanego według własnej receptury, z wykorzystaniem własnego (Spółki) zaplecza technologicznego i personalnego piwa, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych (puszek) oznaczonych brandem Zleceniodawcy. Zleceniodawca zakupione piwo będzie sprzedawał pod własnym brandem w sklepach swojej sieci handlowej.

Spółka oraz Zleceniodawca (właściciel dyskontu spożywczego) są prawnie i ekonomicznie niezależni od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo oraz posiadają miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa. Produkcja piwa będzie miała miejsce w składzie podatkowym.

Producentem piwa będzie Spółka i ona będzie podatnikiem z tego tytułu. Piwo, którego dotyczy wniosek będzie jednak przemieszczane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego Spółki do składu podatkowego Zleceniodawcy.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy sprzedaż wyprodukowanego przez Spółkę piwa na podstawie własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz personalnego, a także własnej infrastruktury budynkowej, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych opatrzonych logotypem Zleceniodawcy, wpływa na możliwość korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w § 12 Rozporządzenia, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie przekroczy ustawowego limitu produkcji piwa wynoszącego 200 tyś hl w roku kalendarzowym.

Odnosząc się do tych wątpliwości stwierdzić należy, że w ocenie Organu nie wypełnią Państwo wszystkich przesłanek do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w § 12 Rozporządzenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka spełni wymóg w zakresie wolumenu produkcji (zgodnie z opisem sprawy, ilość piwa produkowanego przez Spółkę nie przekroczy 200 000 hl), posiadania wymaganego certyfikatu tzw. „małego browaru” oraz spełni warunki prawnej i ekonomicznej niezależności od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo oraz posiadania miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa.

Jednakże należy zauważyć, że Spółka, pomimo spełnienia powyższych kryteriów, nie spełni trzeciego z warunków tzw. niezależności, w sytuacji gdy będzie produkować piwo oznaczone brandem Zleceniodawcy.

Co w konsekwencji oznacza, że Państwa Spółka nie wypełni kryterium niewytwarzania piwa na podstawie licencji uzyskanej od innych przedsiębiorców, określonego w § 12 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia.

Zwrócić należy uwagę, że brzmienie przepisów krajowych jest zbieżne z brzmieniem przepisów dyrektywy. Przepisy te, jak wyżej wskazano, dają uprawnienie do zastosowania zwolnienia w przypadku małych i niezależnych browarów. Z kolei niezależność ta przejawia się m.in. brakiem licencji na wytwarzanie piwa.

Zawarte w art. 4 ust. 2 dyrektywy pojęcie działania „na mocy licencji” było przedmiotem rozważań TSUE w orzeczeniu z 4 czerwca 2015 r. w sprawie C-285/14. TSUE odpowiadając na pytanie: „Czy art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 92/83 należy interpretować w ten sposób, że działanie na mocy licencji oznacza wyłącznie działanie na mocy licencji na korzystanie z patentu lub znaku towarowego albo że przepis ten można interpretować w ten sposób, iż działanie na mocy licencji oznacza działanie zgodnie z metodą produkcji należącą do podmiotu trzeciego i z jego upoważnienia?”, w pkt 23 i 24 wyroku stwierdził:

„Niedziałanie na mocy licencji stanowi tym samym jedną z przesłanek mających zagwarantować, że mały browar jest naprawdę niezależny od jakiegokolwiek innego browaru. Wynika z tego, że pojęcie działania „na mocy licencji” należy interpretować w ten sposób, iż obejmuje ono produkcję piwa na podstawie jakiegokolwiek upoważnienia, z którego wynika, że rzeczony mały browar nie jest całkowicie niezależny od podmiotu trzeciego, który udzielił mu tego upoważnienia. Jest tak w wypadku upoważnienia do korzystania z patentu, znaku towarowego lub metody produkcji należącej do owego podmiotu trzeciego.

Z powyższego wynika, że browar znajdujący się w sytuacji takiej jak sytuacja spółki Brasserie Bouquet, która produkuje swe piwo zgodnie z umową w sprawie stowarzyszenia, nie spełnia przewidzianej w art. 4 ust. 2 dyrektywy 92/83 przesłanki niedziałania na mocy licencji. Po pierwsze, spółka ta, na mocy rzeczonej umowy, ma bowiem prawo posługiwać się znakami towarowymi swego kontrahenta. Po drugie, jest ona upoważniona do produkowania piwa według metody produkcji należącej do ICO 3B SARL, ponieważ korzysta, zgodnie z tą umową z know-how ICO 3B SARL ujętego w dokumencie zatytułowanym „Bible du Cercle des 3 brasseurs”, który zawiera między innymi opis metody i procesów produkcji piwa w mikrobrowarze”.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy zaznaczyć należy, że z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że Spółka będzie produkowała piwo, które będzie oznaczone brandem innego podmiotu – dyskontu spożywczego (znakiem firmowym – logotypem). Tym samym zgodnie z cytowanym wyżej orzeczeniem TSUE C-285/14, dokonując produkcji piwa z wykorzystaniem choćby znaku towarowego należącego do innego podmiotu, wypełnią Państwo przesłanki do uznania takiej produkcji jako wytwarzanie piwa na podstawie licencji uzyskanej od innego przedsiębiorcy.

W przedstawionym zatem zdarzeniu przyszłym będą Państwo podmiotem działającym na mocy licencji uzyskanej od innego przedsiębiorcy gdyż nie będziecie Państwo właścicielem brandu – znaku firmowego, którym Państwa Spółka będzie oznaczała produkowane piwo. W konsekwencji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie spełnią Państwo wszystkich warunków niezależności uprawniających do zastosowania zwolnienia w oparciu o przepisy § 12 rozporządzenia.

Taką też wykładnię, dotyczącą warunków niezależności, potwierdza orzeczenie WSA we Wrocławiu z 14 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 755/19, w którym Sąd wskazał jednoznacznie, że podmiot produkujący piwo i oznaczając to piwo znakami towarowymi innego podmiotu, nie spełnił warunków uprawniających do korzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego. Wytwarza bowiem piwo na podstawie licencji uzyskanych od innego podmiotu.

Tym samym Państwa stanowisko, w myśl którego sprzedaż wyprodukowanego przez Spółkę piwa na podstawie własnej receptury, z wykorzystaniem własnego zaplecza technologicznego oraz personalnego, a także własnej infrastruktury budynkowej, a następnie rozlanie go do opakowań jednostkowych opatrzonych logotypem Zleceniodawcy, nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi akcyzowej dla producenta „małych browarów”, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie przekroczy ustawowego limitu produkcji piwa jest nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że przepisy wynikające z § 12 rozporządzenia ws. zwolnień mają umożliwiać rozwój niezależnych małych browarów, których wolumen produkcji nie przekracza 200 tys. hektolitrów piwa rocznie.

Aby wypełnić ten cel, ukierunkowany właśnie na rozwój małych i przede wszystkim niezależnych browarów, wprowadzone zostały warunki kształtujące wymaganą niezależność, a tym samym wykluczające możliwość skorzystania z ww. zwolnienia przez większe podmioty, które z uwagi na wolumen produkcji piwa nie mogłyby korzystać ze zwolnienia, a zawierają umowy z mniejszymi browarami, które produkowałby piwo na ich rzecz, w sposób pośredni próbowałby korzystać z obniżonej stawki akcyzy.

Jak zresztą zauważa TSUE w cytowanym wyżej wyroku, jedną z przesłanek (uwzględnioną w krajowym prawodawstwie) jest niedziałanie na mocy licencji, która ma zagwarantować, że mały browar jest naprawdę niezależny od innego podmiotu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).