Stwierdzenie czy Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 07.07.2020, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.79.2020.3.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Stwierdzenie czy Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, uprawnionym do nabycia wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia z opodatkowania akcyzą

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 czerwca 2020 r.) oraz pismem z 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, uprawnionym do nabycia wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia z opodatkowania akcyzą jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawca jest zakładem energochłonnym wykorzystującym wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, uprawnionym do nabycia wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia z opodatkowania akcyzą. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 czerwca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 28 maja 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.79.2020.1.MK oraz pismem z 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 15 czerwca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.79.2020.2.MK

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane po uzupełnieniu wniosku):

Spółka wykorzystuje w swojej działalności wyroby węglowe. Wyroby te nabywa z zawartym w cenie podatkiem akcyzowym. Spółka podjęła inwestycje mające na celu uzyskanie w prowadzonej działalności oszczędności energii i jest w związku z tym w trakcie m.in. modernizacji instalacji chłodniczych, układu uzdatniania wody, modernizacji lub wymiany urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych, wymiany silników w sprężarkach amoniakalnych oraz modernizacji i wymiany oświetlenia. Z tego tytułu upoważniony przez Wnioskodawcę podmiot skierował do Prezesa Regulacji Energetyki (URE) wnioski o wydanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 20 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 545) - tzw. białych certyfikatów. Obecnie Spółka oczekuje na wydanie przez Prezesa URE wskazanych wyżej świadectw.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, że pierwszy wniosek o uzyskanie świadectw efektywności energetycznej złożony przez Wnioskodawcę do Prezesa URE został rozpatrzony pozytywnie.
Wyroby węglowe mieszczącą się w pozycji CN 2701.
Wnioskodawca będzie nabywał wyroby węglowe jako finalny nabywca węglowy.
Wnioskodawca będzie spełniał właściwe dla zastosowania rozpatrywanego zwolnienia od akcyzy warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3-3g ustawy o podatku akcyzowym.
Udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej w zakończonym roku sprawozdawczym 06.2018 - 05.2019 r. wyniósł 61,66%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ubieganie się przez Wnioskodawcę o wydanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie o efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów), czyli złożenie w tym zakresie wniosków do właściwego organu (Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) uzasadnia uznanie, że Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 31c pkt 3 Ustawy PA, a co za tym idzie, o ile będzie jednocześnie zakładem energochłonnym, zdefiniowanym w art. 31a ust. 7 Ustawy PA, będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy uregulowanego w art. 31a ust. 1 pkt 8 Ustawy PA?

Zdaniem Wnioskodawcy, ubieganie się przez Wnioskodawcę o wydanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie o efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów), czyli złożenie w tym zakresie wniosków do właściwego organu (Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) uzasadnia uznanie, że Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 31c pkt 3 Ustawy PA, a co za tym idzie, o ile będzie jednocześnie zakładem energochłonnym, zdefiniowanym w art. 31a ust. 7 Ustawy PA, będzie uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy uregulowanego w art. 31a ust. 1 pkt 8 Ustawy PA.

Uzasadnienie do stanowiska

Zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej (art. 31 ust. 1 pkt 8 Ustawy PA).

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 31a ust. 7 Ustawy PA). Zgodnie z art. 31c pkt 3 ww. ustawy, za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie o efektywności energetycznej, przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Celem powyższych przepisów jest premiowanie zwolnieniem od akcyzy tych podmiotów, które podejmują wysiłek zmierzający do zmniejszenia energochłonności prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, i w związku z tym inwestują w nowe, energooszczędne urządzenia i systemy.

Ustawa o efektywności energetycznej stanowi implementację przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz. U. UE. L. z 2012 r. Nr 315, str. 1 ze zm.).

Z art. 19 ust. 1 ww. ustawy wynika, że poprawie efektywności energetycznej służą m.in. takie rodzaje przedsięwzięć jak modernizacja lub wymiana oświetlenia czy urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych.

Działania Wnioskodawcy zwiększające efektywność energetyczną mieszczą się więc w zawartym w powyższym przepisie katalogu przedsięwzięć służących poprawie tej efektywności.

Art. 20 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy stanowi, że potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, o których mowa w art. 19 ust. 1, jest świadectwo efektywności energetycznej. Świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu u którego będzie realizowane przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia tego samego rodzaju służące poprawie efektywności energetycznej, albo na wniosek podmiotu upoważnionego przez ww. podmiot.

Wnioskodawca, działając przez upoważniony podmiot, o wydanie takich świadectw wystąpił, lecz z uwagi na to, Prezes URE jeszcze tych wniosków nie rozpatrzył, świadectw tych jeszcze nie uzyskał i nie umorzył. Nie stanowi to jednak przeszkody ku temu, aby uznać, że jest on podmiotem, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 Ustawy PA. Jak wynika bowiem z literalnego brzmienia tego przepisu, ustawodawca posługuje się w nim wyrażeniem uzyskiwanie świadectw w aspekcie niedokonanym. Również umorzenie tych świadectw nie jest konieczną przesłanką zastosowania rozpatrywanego zwolnienia od akcyzy, co potwierdza interpretacja indywidualna 0111-KDIB3-3.4013.184.2017.1.MS z dnia 09.11.2017 r.

Skoro Wnioskodawca podjął formalne kroki mające na celu otrzymanie białych certyfikatów (złożył stosowne wnioski), to jest na etapie ich uzyskiwania. Skoro więc powyższy przepis mówi o ich uzyskiwaniu, to Wnioskodawca spełnia warunki z tego przepisu wynikające, bowiem te certyfikaty uzyskuje. Ponadto, co należy podkreślić, wdraża wspomniane wyżej przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej, zatem występuje również przesłanka celowościowa, uzasadniająca skorzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od akcyzy. Oczywiście, w razie gdyby właściwy organ odmówił Wnioskodawcy ich wydania, zwolnienie byłoby nieuprawnione, i od nabytych wyrobów węglowych konieczne byłoby uiszczenie podatku

W konsekwencji Wnioskodawca w opisanej w stanie faktycznym sytuacji, o ile jednocześnie spełni kryteria uznania go za zakład energochłonny, będzie mógł się ubiegać o zwolnienie od akcyzy dla nabywanych i zużywanych wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722; zwanej dalej ustawą lub ustawą o podatku akcyzowym), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy pod kodem CN ex 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

Z kolei w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

W przypadku wyrobów węglowych, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej art. 9a ust. 3 ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności art. 10 ust. 1a ustawy.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych art. 10 ust. 1b ustawy.

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

Na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie natomiast z art. 31a ust. 3 ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu:
1. wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury albo
2. sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego
- oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy;
w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zużywającego wyroby węglowe przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy - udokumentowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego dokumentem handlowym wystawionym przez sprzedawcę wyrobów węglowych i określającym przeznaczenie tych wyrobów;
w przypadku importu wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zużywającego wyroby węglowe przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy - udokumentowanie importu dokumentami wymaganymi przez przepisy prawa celnego.

Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach art. 31 ust. 3a ustawy.

W myśl art. 31a ust 3c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera:

w przypadku nabywcy będącego:
1. osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - nazwę, adres siedziby lub zamieszkania oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),
2. osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz numer PESEL, jeżeli został nadany;
określenie ilości, rodzaju oraz przeznaczenia nabywanych wyrobów węglowych;
datę i miejsce złożenia oświadczenia oraz czytelny podpis składającego oświadczenie.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, dołącza się odpowiednio do faktury albo listy, o których mowa w tym przepisie. Oświadczenie może być złożone na wystawionej fakturze, jeżeli zostanie czytelnie podpisane art. 31a ust. 3d ustawy.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może być zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą art. 31a ust. 3e ustawy.

Dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 1, oraz umowa, o której mowa w ust. 3e, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone art. 31a ust. 3f ustawy.

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe uznaje się także podmiot rozpoczynający działalność gospodarczą z wykorzystaniem wyrobów węglowych lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który uruchamia nową instalację wykorzystującą wyroby węglowe, pod warunkiem złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o planowanym osiągnięciu w pierwszym roku działalności procentowego udziału, o którym mowa w ust. 7 art. 31 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 31c ustawy za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się:

system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2020 r. poz. 136 i 284) i przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 4 i art. 29 ust. 1 tej ustawy;
system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. poz. 1060, z 2019 r. poz. 1501 oraz z 2020 r. poz. 284);
uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 264 i 284), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej;
system zarządzania środowiskowego potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 14001;
system zarządzania energią potwierdzony przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą certyfikatem ISO 50001.

Mając na uwadze powyższe przepisy w pierwszej kolejności Organ zaznacza, że co do zasady podmiotem korzystającym ze zwolnienia jest pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu. W sytuacji zaś gdy sprzedaż wyrobów węglowych została dokonana zgodnie z wszystkimi warunkami uprawniającymi sprzedawcę do zastosowania zwolnienia z akcyzy, a wyroby węglowe zostały przez finalnego nabywcę węglowego zużyte do celów innych niż objęte zwolnieniem podatnikiem podatku akcyzowego, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy, stanie się finalny nabywca węglowy.

W dalszej kolejności wskazać należy, że podmiot ubiegający się o prawo do nabycia w zwolnieniu wyrobów węglowych w oparciu o art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy oprócz przeznaczenia tych wyrobów węglowych do celów opałowych i spełnienia warunków o których mowa w art. 31a ust. 3-3g ustawy, winien stanowić również zakład energochłonny o którym mowa w art. 31a ust. 7 ustawy oraz winien posiadać, zgodnie z treścią art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, wprowadzony w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Co z kolei należy rozumieć pod pojęciem systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, wyjaśnia treść art. 31c ustawy.

W ramach tej normy wprowadzonej z uwagi na liczne wątpliwości interpretacyjne, ustawodawca zawarł enumeratywny i zamknięty katalog systemów, które po spełnieniu wcześniej wymienionych warunków będą uprawniały zakłady energochłonne do nabycia wyrobów węglowych w ramach zwolnienia od opodatkowania akcyzą.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest art. 31c pkt 3 ustawy, zgodnie z którego treścią za system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 i art. 31b ust. 1 pkt 5, uznaje się uzyskiwanie i umarzanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 264 i 284), przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Zgodnie z treścią art. 10 ww. ustawy o efektywności energetycznej:

Podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej "podmiotami zobowiązanymi", są obowiązane:
1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1
- z zastrzeżeniem art. 11.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują:
1. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
3. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 2, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.);
4. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzający gaz ziemny w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, w odniesieniu do ilości tego gazu zużytego na własny użytek;
5. towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, na zlecenie odbiorców końcowych przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorstwa energetycznego sprzedającego ciepło odbiorcom końcowym, jeżeli łączna wielkość zamówionej mocy cieplnej przez tych odbiorców nie przekracza 5 MW w danym roku kalendarzowym.

W myśl art. 11 ww. ustawy:

Obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, w zakresie:
1. 30% tego obowiązku za 2016 r.,
2. 20% tego obowiązku za 2017 r.,
3. 10% tego obowiązku za 2018 r.
- podmiot zobowiązany może zrealizować, uiszczając opłatę zastępczą.
Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2016 r., 2017 r. i 2018 r., uiszczając opłatę zastępczą w zakresie wyższym niż wskazany w ust. 1, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1.
Podmiot zobowiązany może również zrealizować obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, za 2019 r. i za każdy kolejny rok, uiszczając opłatę zastępczą, jeżeli w transakcjach sesyjnych w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie nabył praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej z uwagi na fakt, że cena praw majątkowych wynikających z tych świadectw była wyższa niż wysokość jednostkowej opłaty zastępczej, o której mowa w art. 12 ust. 2 i 3, lub z uwagi na niewystarczającą liczbę ofert sprzedaży tych praw.

Potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, o których mowa w art. 19 ust. 1, jest świadectwo efektywności energetycznej art. 20 ust. 1 ustawy o efektowności energetycznej.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne art. 30 ust. 1 ustawy o efektowności energetycznej.

Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części art. 32 ust. 1 ustawy o efektowności energetycznej.

Mając powyższe na uwadze Organ zauważa, że w treści art. 31c pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym ustawodawca odwołuje się do uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie o efektywności energetycznej, przez podmioty obowiązane na podstawie tej ustawy do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej, a więc do podmiotów zobowiązanych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej.

W konsekwencji podmiotami uprawnionymi do nabycia w ramach zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 31c pkt 3 ustawy (przy spełnieniu pozostałych warunków), są wszystkie podmioty zobowiązane do uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej (nie tylko te które zrealizowały przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej, ale także te które ich same nie zrealizowały ale są zobowiązane do uzyskania i umorzenia tych świadectw lub uiszczenia opłaty zastępczej). Innymi słowy, podstawą do nabycia prawa do nabycia wyrobów węglowych w ramach wskazanego zwolnienia jest posiadanie statusu podmiotu zobowiązanego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca nie jest podmiotem zobowiązanym o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej. Tym samym spełniając nawet pozostałe warunki wynikające z ustawy o podatku akcyzowym (z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca te warunki spełni), Wnioskodawca nie jest podmiotem o którym mowa w art. 31c pkt 3 ustawy, a więc podmiotem uprawnionym do nabycia w ramach zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

Realizując co prawda przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej, zgodnie z przepisami ustawy o efektywności energetycznej Wnioskodawca może uzyskać świadectwo efektywności energetycznej, niemniej uzyskane w ten sposób świadectwo stanowiące towar giełdowy (zbywalne prawo majątkowe) lub sam złożony wniosek o jego wydanie do Prezesa URE, nie dają same w sobie podstawy do uznania Wnioskodawcy za podmiot o którym mowa w art. 31c pkt 3 ustawy i w konsekwencji nie dają prawa do nabycia wyrobów węglowych w ramach zwolnienia od akcyzy.

Zwrócić należy uwagę, że prawo do uzyskania świadectwa efektywności energetycznej, mają zarówno podmioty zobowiązane jak i inne podmioty, które realizują przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej lecz nie są podmiotami zobowiązanymi w myśl tej ustawy, tj. nie są podmiotami na które został nałożony ustawowy obowiązek uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

Jak wynika zresztą z treści art. 32 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej Prezes URE, na wniosek podmiotu zobowiązanego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej, w drodze decyzji, umarza te świadectwa w całości albo w części. O umorzenie zatem świadectw efektywności energetycznej może wystąpić podmiot zobowiązany, czyli podmiot na który został nałożony obowiązek uzyskania i umorzenia świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej.

W świetle zatem powyższego, ubieganie się przez Wnioskodawcę o wydanie świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w ustawie o efektywności energetycznej, nie jest wystarczające do uznania Wnioskodawcy za podmiot o którym mowa w art. 31c pkt 3 ustawy. W konsekwencji spełniając nawet pozostałe ustawowe warunki, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do nabycia w ramach zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać zatem należy całościowo za nieprawidłowe.

Odnosząc się końcowo do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, Organ zaznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Niemniej w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem cytowanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia, podmiot zainteresowany, w przeciwieństwie do Wnioskodawcy, był podmiotem obowiązanym do uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw efektywności energetycznej lub uiszczenia w zamian opłaty zastępczej, na podstawie ustawy o efektywności energetycznej. Powołana interpretacja nie stoi zatem w sprzeczności względem niniejszego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie