Temat interpretacji

obowiązki związane z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Parafia zamontowała na swoim budynku instalację fotowoltaiczną, z której będzie pozyskiwać energię elektryczną o mocy 20 kW. Energia ta będzie wykorzystywana na funkcjonowanie kościoła oraz budynku parafii. W okresie letnim może wystąpić nadwyżka wyprodukowanej energii więc na podstawie stosownej umowy będzie ona magazynowana w sieci (..) (w tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, że wystąpienie nadwyżki nie jest możliwe do przewidzenia i może nie wystąpić).

W okresie, w którym produkcja energii będzie niewystarczająca i nie pokryje zapotrzebowania Wnioskodawcy, Parafia będzie ją kupować z sieci lub odbierać wcześniej tam zmagazynowaną.

Parafia prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni pod anteny telefonii komórkowej, która ma własne zasilanie z ().

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku w wyżej opisanym stanem faktycznym mają zastosowanie następujące przepisy:

1. Art. 16 ust. 1 dotyczy zgłoszenia rejestracyjnego;
2. Art. 24 deklaracja podatkowa;
3. Art. 138h ewidencja ilościowa energii elektrycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie jest objęta obowiązkiem zgłoszenia rejestracyjnego, gdyż całą energię wyprodukowaną Parafia będzie wykorzystywać na własne potrzeby nawet tą, którą czasowo Wnioskodawca zmagazynuje w sieci (). Sytuacja w której powstanie nadwyżka wyprodukowanej energii i będzie czasowo magazynowana w sieci () jest trudna do określenia. Celem produkcji jest wyłącznie zużywanie jej na własne potrzeby. Wnioskodawca nie ma technicznej możliwości magazynowania nadwyżek, więc w momencie kiedy powstanie nadwyżka, Wnioskodawca będzie korzystać z sieci ().

W sytuacji kiedy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, nie będzie miał również obowiązku składania deklaracji akcyzowej oraz prowadzenia ewidencji energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 864 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie art. 9 ust. 2 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej art. 9 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną art. 11 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą ().

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości art. 16 ust. 7a ustawy.

Zgodnie z art. 24 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
   
   1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
   2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
   3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.
   
   

W myśl natomiast art. 138h ustawy:

1. Ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:
   
   1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
   2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
   3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
   4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.
2. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
3. Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.
4. Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych.
5. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:
   
   1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
   2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
   3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
   4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
   5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
   6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
   7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.
6. W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244),
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Z kolei za sprzedaż, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii z dnia 20 lutego 2015 r. (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2389 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o OZE, podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej m.in. w mikroinstalacji.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy o OZE, mikroinstalacja to instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 ustawy o OZE odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Tym samym energia promieniowania słonecznego została na podstawie powyższego przepisu zaliczona do odnawialnych źródeł energii, a podmiot wytwarzający energię elektryczną z tego źródła nie jest obowiązany do uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie - Prawo energetyczne.

Ponadto zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 3 ust. 9 ustawy Ordynacja podatkowa, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy wskazać należy w pierwszej kolejności, że ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w art. 9 ustawy zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą.

Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie zatem m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Z kolei obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy) powstaje w ww. przypadkach odpowiednio, z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy) oraz z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Organ w tym miejscu zauważa, że co do zasady obowiązek rejestracji wynikający z art. 16 ust. 1 ustawy, ciąży m.in. na każdym podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą, jeszcze przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub też pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów zwolnionych od akcyzy. Do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego obowiązany zatem jest podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą (przez którą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców) i zamierza wykonać czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą lub zamierza wykonać czynność z wykorzystaniem wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy. Obowiązek ten dotyczy także działalności wykonywanej sporadycznie, gdyż przepisy nie uzależniają obowiązku rejestracji od częstotliwości dokonywania tych czynności.

Co także istotne, przepisy wskazują, że z obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego należy wywiązać się przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej akcyzą. W rezultacie takiego zgłoszenia dokonuje podmiot, który jeszcze nie jest podatnikiem akcyzy. Status bowiem podatnika uzyskuje się w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ustawodawca co prawda przewidział wyjątki od konieczności złożenia zgłoszenia rejestracyjnego i w przypadku energii elektrycznej wyjątek ten został zawarty w art. 16 ust. 7a ustawy, zgodnie z którym przepis art. 16 ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Oznacza to, że aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do składania zgłoszenia rejestracyjnego, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie było możliwości jej dostarczania do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Niezależnie od obowiązku rejestracji wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy, ustawodawca w przypadku energii elektrycznej przewidział szereg obowiązków ciążących m.in. na podmiotach wytwarzających i zużywających energię elektryczną, tj. podmiotach dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą i na których ciążyć będzie obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 24 ust. 2 ustawy, niemniej nie znajdzie on zastosowania w przypadku podmiotu, który nie posiada koncesji i jest podatnikiem w tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Równocześnie art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie było możliwości jej dostarczania do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Parafia zamontowała na swoim budynku instalację fotowoltaiczną, z której będzie pozyskiwać energię elektryczną o mocy 20 kW. Energia ta będzie wykorzystywana na funkcjonowanie kościoła oraz budynku parafii. W okresie letnim może wystąpić nadwyżka wyprodukowanej energii więc na podstawie stosownej umowy będzie ona magazynowana w sieci () (w tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, że wystąpienie nadwyżki nie jest możliwe do przewidzenia i może nie wystąpić).

W okresie, w którym produkcja energii będzie niewystarczająca i nie pokryje zapotrzebowania Wnioskodawcy, Parafia będzie ją kupować z sieci lub odbierać wcześniej tam zmagazynowaną.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że Parafia prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni pod anteny telefonii komórkowej, która ma własne zasilanie z ().

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika zatem w pierwszej kolejności, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z czynnością podlegająca opodatkowaniu, którą będzie zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Tym samym zużyta przez Wnioskodawcę energia elektryczna, która została wytworzona w instalacji fotowoltaicznej i nie została wprowadzona do sieci energetycznej, będzie rodziła u Wnioskodawcy co do zasady obowiązek podatkowy, a w konsekwencji konieczność złożenia deklaracji i zapłaty akcyzy (przy czym, przy zwolnieniu z akcyzy, konieczność zapłaty oczywiście nie wystąpi).

Przenosząc powyższe na grunt wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca winien złożyć zgłoszenie rejestracyjne o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, jest obowiązany do składania deklaracji na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, a w przypadku dostarczania energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 138h ustawy.

Wnioskodawca bowiem jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą (w zakresie wynajmu powierzchni pod anteny telefonii komórkowej) jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą (w sprawie przed zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej), złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W sprawie nie znajdzie wyłączenie z tego obowiązku na podstawie art. 16 ust. 7a ustawy. Zwrócić należy uwagę, że zgłoszenia rejestracyjnego należy dokonać przed pierwszą czynnością podlegającą opodatkowaniu (przed zużyciem wyprodukowanej energii elektrycznej), a przepis wyłączjący ten obowiązek znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie wyprodukowanej energii elektrycznej dostarczać do sieci. Inaczej mówiąc, w sytuacji gdy Wnioskodawca przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu zakłada możliwość dostarczenia wytworzonej energii elektrycznej do sieci połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, wówczas winien dokonać zgłoszenie rejestracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca wytworzoną energie elektryczną, której nie zużyje zamierza dostarczać do sieci tj. do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii. W konsekwencji Wnioskodawca winien jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą (w sprawie przed zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej), złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Niezależnie od obowiązku rejestracji, Wnioskodawca jako podatnik jest obowiązany zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem z tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy.

Równocześnie w sytuacji gdy będzie dostarczał wytworzoną nadwyżkę energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 138h ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej