Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Jak stanowi art. 89 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stawki akcyzy dla wyrobów energetycznych wynoszą dla olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 43 do 2710 19 48 i od 2710 20 11 do 2710 20 19, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów.

Zgodnie z art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 89 ust. 5 ustawy:

a)zostaną przeznaczone do celów opałowych, uprawniających do stosowania tych stawek; oświadczenie ma następującą treść:

,,Oświadczam, że nabywane wyroby zużyję do celów opałowych. Za zmianę przeznaczenia nabywanych wyrobów i przez to narażenie na uszczuplenie podatku akcyzowego grozi odpowiedzialność przewidziana w art. 73a Kodeksu karnego skarbowego.” lub

b) będą sprzedane do celów opałowych, uprawniających do stosowania tych stawek; oświadczenie ma następującą treść:

,,Oświadczam, że nabywane wyroby sprzedam do celów opałowych. Za zmianę przeznaczenia nabywanych wyrobów i przez to narażenie na uszczuplenie podatku akcyzowego grozi odpowiedzialność przewidziana w art. 73a Kodeksu karnego skarbowego.”

Stosownie do art. 89 ust. 16 ustawy:

W przypadku gdy warunki, o których mowa w ust. 5-5f i ust. 10 pkt 3, nie zostały spełnione, stosuje się stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1.

W myśl art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2004 r., Nr 29, poz. 257, ze zm.; dalej jako: „ustawa z 2004 r. o podatku akcyzowym”):

Stawka akcyzy na paliwa silnikowe wynosi 2 000 zł od 1 000 litrów gotowego wyrobu, na oleje opałowe przeznaczone na cele opałowe 233 zł od 1 000 litrów gotowego wyrobu, na ciężkie oleje opałowe przeznaczone na cele opałowe 60 zł od 1 000 kilogramów gotowego wyrobu, a na gaz płynny i metan używany do napędu pojazdów samochodowych 700 zł od 1 000 kilogramów gotowego wyrobu.

Ustawa z 2004 r. o podatku akcyzowym obowiązywała do 28 lutego 2009 r., a jej uchylenie nastąpiło na podstawie art. 168 ustawy, która weszła w życie 1 marca 2009 r.

Państwa wątpliwość dotyczy wyłączenia od opodatkowania akcyzą lekkiego oleju opałowego, który utracił swoje właściwości fizyko-chemiczne, w przypadku jego przekazania lub sprzedaży do utylizacji.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał, że w 2008 r. dokonał zakupu lekkiego oleju opałowego przeznaczonego na cele grzewcze, o kodzie CN 2710 19 47. Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu wniosku, że dokonując zakupu oleju opałowego złożył w stosunku do sprzedawcy oświadczenie, iż zakupiony olej będzie przeznaczany tylko na cele opałowe stąd też zastosowana stawka podatku akcyzowego wynosiła 233 zł. Zakupiony olej opałowy nie został zużyty w celu opałowym. W 2022 r. Wnioskodawca wysłał próbki oleju do zbadania jego przydatności. Szpital podał, że z badań wynika, że lekki olej opałowy nie nadaje się do zużycia zgodnie z przeznaczeniem, Wnioskodawca nie może zużyć go na cele grzewcze, a poziom barwnika zawartego w oleju jest poniżej normy.

Zatem Szpital nabył wskazany olej opałowy w okresie obowiązywania przepisów ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym. Nabycie oleju ze stawką akcyzy 233 zł za 1 000 litrów gotowego wyrobu nastąpiło na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym, i wymagało jego użycia zgodnie z przeznaczeniem, tj. do celów opałowych. Natomiast użycie tych olejów niezgodnie z przeznaczeniem pociągało za sobą konieczność zapłaty wyższej akcyzy.

Jak bowiem wynika z art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym:

W przypadku użycia olejów opałowych lub olejów napędowych, przeznaczonych na cele opałowe, które nie spełniają warunków określonych w odrębnych przepisach, w szczególności wymogów w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, użycia ich niezgodnie z przeznaczeniem, a także sprzedaży ich za pomocą odmierzaczy paliw ciekłych, stawka akcyzy wynosi dla olejów opałowych lub olejów napędowych, przeznaczonych na cele opałowe - 2000 zł od 1000 litrów gotowego wyrobu.

Z przepisów ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym nie wynikało natomiast, że przekazanie oleju opałowego niezdatnego do użycia, zawierającego barwnik na poziomie niższym niż wymaga tego norma, nie podlega opodatkowaniu stawką wyższą, wskazaną w art. 65 ust. 1a pkt 1 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym.

Z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym wynikało, że:

Opodatkowaniu akcyzą podlega sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju.

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym:

Za sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju uważa się również darowiznę wyrobów akcyzowych.

Przy czym zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 10 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym:

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1-3, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności określonej w tych przepisach, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Natomiast z przepisów ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym nie wynikało, że przekazanie do utylizacji (lub sprzedaż do utylizacji) oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe nie podlegało stawką podwyższoną, wymienioną w art. art. 65 ust. 1a pkt 1 tej ustawy.

W ustawie o podatku akcyzowym, która weszła w życie 1 marca 2009 roku, przepisy przejściowe nie zawierają odniesienia do wyrobów akcyzowych, które nie zostały użyte zgodnie z przeznaczeniem do 28 lutego 2009 r., czyli do terminu obowiązywania ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym. Oznacza to, że w stosunku do posiadanych przez Szpital wyrobów akcyzowych (oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 47 przeznaczonego na cele opałowe) zastosowanie znajdują obowiązujące przepisy ustawy o podatku akcyzowym. Posiadany przez Wnioskodawcę olej opałowy o kodzie CN 2710 19 47 został wymieniony w art. 89 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wnioskodawca podał w opisie zdarzenia przyszłego, że zakupu lekkiego oleju opałowego dokonał z przeznaczeniem na cele grzewcze. W ustawie o podatku akcyzowym, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „cel opałowy”. Zgodnie natomiast z „Nowym słownikiem języka polskiego PWN” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002): opał to „materiał służący do opalania, to czym się pali”, a opałowy to „nadający się na opał, służący do opalania”. W potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych). Tylko zatem tak użyty materiał jest wykorzystywany na cele opałowe.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje uznać należy, iż o przeznaczeniu na „cel opałowy” możemy mówić wówczas, gdy zużywany olej opałowy służy do otrzymywaniu energii cieplnej. Wykładnia literalna omawianych przepisów każe przyjąć, że mamy tu do czynienia z procesem polegającym na spalaniu paliwa opałowego (oleju opałowego) w celu wytworzenia energii cieplnej.

W kwestii zdefiniowania pojęcia „cel opałowy” wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie C-240/01 Komisja Europejska vs. Republika Federalna Niemiec. W uzasadnieniu wyroku TSUE wskazał, że pomimo braku w przepisach unijnych definicji „celu opałowego”, państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji tego pojęcia, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności definicyjnych. Taka sytuacja z kolei mogłaby prowadzić do naruszenia zasady równości oraz uczciwej konkurencji w ramach Unii Europejskiej. Ponadto TSUE, w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania olejów w celach opałowych, stwierdził, że zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. TSUE wskazał, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia „użycie jako paliwo opałowe”, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego”. Zgodnie z wyrokiem TSUE, zużycie wyrobów akcyzowych w celach opałowych występuje zawsze wtedy, gdy spalanie wyrobów akcyzowych prowadzi do powstania energii cieplnej bez względu na sposób jej wykorzystania.

Takie rozumienie „celu opałowego”, z przywołaniem wyroku TSUE w sprawie C-240/01, potwierdził również NSA w wyroku z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I GSK 1172/09, podkreślając, że wyrażenie to odnosi się do tych przypadków, gdy na skutek spalania oleju mineralnego powstaje energia cieplna, która jest używana do ogrzewania. NSA podkreślił, że pojęcia tego nie można ograniczyć wyłącznie do sytuacji, w których energia cieplna wytwarzana w związku ze spalaniem olejów mineralnych jest używana w celach grzewczych. Zakres tego pojęcia rozciąga się również na takie przypadki, gdy wyprodukowane ciepło zużywane jest w innych celach niż grzewcze.

Mając na uwadze powyższą analizę pojęcia „cel opałowy” należy uznać, że Wnioskodawca nabywając olej opałowy w celach grzewczych dokonał jego nabycia w celu opałowym. W tych okolicznościach stawka akcyzy na ten olej opałowy, wskazana w art. 65 ust. 1 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym, określona została w prawidłowej wysokości w sytuacji, gdy Wnioskodawca dopełnił pozostałych wymaganych warunków. Trzeba mieć na uwadze, że od momentu nabycia przedmiotowych wyrobów to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zachowania warunków zastosowania preferencyjnej stawki akcyzy.

Jak mianowicie wynika z art. 8 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

-użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

a.było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub

b.nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;

-sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy.

Zaznaczyć należy też, że jako sprzedaż rozumiana jest czynność faktyczna lub prawna, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot, o czym stanowi art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy. Więc sprzedażą będzie tak sama sprzedaż, jak i nieodpłatne przekazanie wyrobów akcyzowych.

Tym samym użycie nabytego przez Wnioskodawcę oleju opałowego do celów innych niż opałowe, czyli ich użycie bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki podatku, będzie podlegało opodatkowaniu stawką akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy. Bowiem niezachowanie warunków uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego do posiadanego oleju opałowego będzie miało miejsce wówczas, gdy Szpital przekaże nieodpłatnie ten olej lub dokona jego odpłatnego zbycia firmie zajmującej się utylizacją, w celu jego zniszczenia. W tym wypadku znalazłby zastosowanie przepis art. 89 ust. 16 ustawy. Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących przypadku, gdy posiadany olej opałowy przeznaczony do celów opałowych utracił właściwości fizyko-chemiczne lub doszło do obniżenia minimalnej ilości znacznika zastosowanego do barwienia tego oleju, w następstwie czego jest przekazywany nieodpłatnie lub sprzedawany w celu utylizacji.

W przypadku nieodpłatnego przekazania lub sprzedaży posiadanego oleju opałowego do utylizacji, Szpital będzie zobowiązany do zapłacenia akcyzy w wysokości będącej różnicą między akcyzą wskazaną w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy a kwotą już zapłaconą (233 zł za 1 000 litrów wyrobu). Obowiązek ten wynika z treści art. 8 ust. 6 ustawy, w związku z tym, że Wnioskodawca – przekazując nieodpłatnie lub sprzedając posiadany olej opałowy – dokona czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą, wymienionych w art. 8 ust. 2 pkt 3 ustawy.

W tym miejscu uzasadnione jest odwołanie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt I GSK 764/15, który stwierdził, że:

„Konstrukcja art. 8 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym umożliwia wielokrotne powstawanie obowiązku podatkowego w związku z dokonywaniem różnych czynności przez różne podmioty, jednakże w odniesieniu do tego samego wyrobu akcyzowego. Podmiot, który nie jest podatnikiem, ale dokonuje określonej czynności, która dotyczy wyrobu akcyzowego, musi zadbać o zachowanie określonych wymogów, ażeby czynność ta, np. sprzedaż odbyła się z zachowaniem warunków uprawniających do zastosowania stawki akcyzy związanej z przeznaczeniem wyrobu. Naruszenie tego obowiązku powoduje powstanie obowiązku podatkowego, z czym wiąże się uzyskanie przez sprzedawcę statusu podatnika oraz konieczność zastosowania innej stawki akcyzy. Sprzedaż oleju opałowego bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania stawki właściwej dla oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe wywołuje ten skutek, że jego sprzedawca jest obowiązany do zastosowania przy sprzedaży stawki wynikającej z art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Jednakże w sytuacji gdy dokonuje sprzedaży wyrobu, od którego we wcześniejszej fazie obrotu podatek został zapłacony, ma prawo obniżyć należy podatek w związku ze sprzedażą oleju opałowego o podatek zapłacony wcześniej”.

Natomiast sama utylizacja będzie czynnością wtórną do przekazania nieodpłatnego lub sprzedaży opisanego oleju opałowego do utylizacji, i nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej akcyzą. Jak wskazano powyżej, to Wnioskodawca – przekazując lub sprzedając do utylizacji olej opałowy – będzie z tytułu tych czynności podatnikiem akcyzy w myśl art. 13 ust. 1 ustawy. W tych okolicznościach obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, tj. z dniem przekazania lub sprzedaży do utylizacji posiadanego oleju opałowego o kodzie CN 2710 19 47.

Jak Organ wskazał powyżej, zastosowanie do niewykorzystanego przez Wnioskodawcę oleju opałowego stawki akcyzy w wysokości podanej w art. 65 ust. 1 ustawy z 2004 r. o podatku akcyzowym, wymaga użycia tego oleju do celów opałowych. W przypadku, gdyby Szpital przekazał lub sprzedał niewykorzystany olej opałowy do utylizacji, nie można byłoby uznać, że został on zużyty w celach opałowych.

Przypomnieć bowiem należy, że to Wnioskodawca nabył w 2008 r. olej opałowy o kodzie CN 2710 19 47 w celach opałowych, z zastosowaniem obniżonej stawki akcyzy, i dotychczas nie zużył go w celu w jakim został zakupiony. Fakt, że olej opałowy utracił właściwości fizyko-chemiczne, a zawarty w nim barwnik jest w ilości mniejszej od określonej w przepisach o barwieniu wyrobów energetycznych (§ 2 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2022 r. w sprawie znakowania i barwienia wyrobów energetycznych; Dz.U. z 2022 r., poz. 2633), jest wynikiem działania Wnioskodawcy, który nie użył dotychczas tego oleju w celach opałowych.

Tym samym, oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obu zadanych pytań należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących te sprawy wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-     Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).