Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do złożenia wniosku o zwrot akcyzy w związku ze sprzedażą wyrobów akcyzowych odbiorcy z innego kraju Unii Europejskim, nawet w sytuacji, gdy za odbiór sprzedanych wyrobów i ich przemieszczenie do innego kraju odpowiada odbiorca wyrobów akcyzowych.

Prawo do wystąpienia o zwrot akcyzy przysługuje Wnioskodawcy niezależnie od zastosowanych reguł Incoterms dla ww. transakcji, kiedy akcyza od wyrobów akcyzowych została wcześniej w kraju przez niego opłacona, posiada on dokumenty towarzyszące przesyłce, potwierdzające ich wywóz do innego kraju unijnego, w końcu posiada dowód opłacania akcyzy w kraju ostatecznej konsumpcji lub też dowód, że w kraju tym wyroby akcyzowe nie podlegają podatkowi akcyzowemu.

Wyjaśnianie stanowiska rozpoczyna Wnioskodawca od przepisów unijnej dyrektywy, tj. dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG.

W pierwszej kolejności należy zatem wskazać na art. 33 ust. 6 dyrektywy Rady 2008/118/WE. Przepis ten stanowi, że podatek akcyzowy zostaje na wniosek zwrócony lub umorzony w państwie członkowskim, w którym miało miejsce dopuszczenie do konsumpcji, jeśli właściwe organy w tym drugim państwie członkowskim uznały, że podatek akcyzowy stał się wymagalny i został pobrany w tym państwie członkowskim. Teoretycznie ww. przepis dyrektywy nie jest precyzyjny, kto z takim wnioskiem może występować. Nie jest to jednak prawda.

Po pierwsze, stosownie do pkt 10 preambuły do ww. dyrektywy, warunki zwrotu podatków powinny być zgodne z zasadą niedyskryminacji, ponieważ mają one wpływ na właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

Po drugie, stosownie do art. 11 dyrektywy Rady 2008/118/WE, oprócz przypadków, o których mowa w art. 33 ust. 6, art. 36 ust. 5 oraz art. 38 ust. 3, jak również przypadków przewidzianych w dyrektywach, o których mowa w art. 1, właściwe organy państwa członkowskiego, w którym dane wyroby akcyzowe zostały dopuszczone do konsumpcji, mogą na wniosek zainteresowanej osoby zwrócić lub umorzyć podatek akcyzowy od tych wyrobów w sytuacjach i na warunkach określonych przez państwa członkowskie w celu zapobiegania wszelkim przypadkom uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom.

Należy zatem z całą mocą podkreślić, że zwrot na podstawie art. 33 ust. 6 dyrektywy Rady 2008/118/WE powinien przysługiwać zawsze w przypadku dostawy wyrobów do innego kraju unijnego. Jeżeli zatem unijne przepisy dotyczące przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, następnie związane ze zwrotem podatku w pierwszym kraju unijnym, mają służyć zasadzie niedyskryminacji oraz prawidłowemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, nie ulega wątpliwości, że prawo do zwrotu akcyzy powinno przysługiwać Wnioskodawcy we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym, a nie odbiorcy z innego kraju unijnego, który zlecił transport wyrobów akcyzowych do swojego kraju. Niewątpliwie byłoby mu trudniej ubiegać się o zwrot akcyzy w omawianym przypadku, zaczynając od samego początku, tj. ustalenia właściwego organu podatkowego, do którego wniosek o zwrot akcyzy należy złożyć, kończąc na barierze językowej.

Należy zauważyć, że Incoterms-y są ważne, ale dla kształtowania relacji handlowych. Jednakże wykorzystanie ich na potrzeby postępowania zwrotowego akcyzy jest jednak nadmiarowe.

Wnioskodawca wskazuje jeszcze na art. 33 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/118/WE, który jasno wskazuje osobę zobowiązaną do zapłaty podatku akcyzowego w przypadku przemieszczenia wyrobów akcyzowych do innego kraju unijnego z zapłaconą akcyzą. Jest to odpowiednio osoba, która realizuje dostawę, osoba, która przechowuje wyroby przeznaczone do dostawy, lub osoba, której dostarczono wyroby w innym państwie członkowskim. Czyli nie trzeba przemieszczać wyrobów akcyzowych do swojego kraju, żeby być uznanym za nabywcę wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych. Analogicznie należy uznać, że nie trzeba przemieszczać wyrobów do innego kraju unijnego, żeby być uznanym za dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych. Równie dobrze za transport może odpowiadać odbiorca wyrobów w innym państwie członkowskim, żeby polski dostawca mógł być uznanym za dostarczającego wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe.

Należy zatem powiedzieć, że zwrot na podstawie art. 33 ust. 6 dyrektywy Rady 2008/118/WE powinien przysługiwać zawsze w przypadku dostawy wyrobów do innego kraju unijnego. Same zaś przepisy krajowe zabezpieczające interes Skarbu Państwa nie mogą ograniczyć prawa do zwrotu, kiedy mówimy o sytuacji z art. 33 ust. 6 dyrektywy Rady 2008/118/WE.

Patrząc na powyższe przepisy unijne należy wskazać, że dla uznania, że wyroby akcyzowe zostały przemieszczone z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego i uznania, że mamy do czynienia z ich dostawą wewnątrzwspólnotową, umożliwiającą zwrot akcyzy lub nabyciem wewnątrzwspólnotowym wyrobów, które wymusza zapłatę akcyzy w kraju docelowym, jest obojętne zasadniczo, kto dokonuje przemieszczenia takich wyrobów. Jednocześnie jednak te same przepisy dają uprawnienie do zwrotu w pierwotnym państwie dopuszczenia wyrobów do obrotu.

Przechodząc na poziom przepisów krajowych w pierwszej kolejności należy wskazać, że ustawa akcyzowa definiuje dostawę wewnątrzwspólnotową jako przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Definicja ta, analogicznie jak przepisy unijne, nie wskazuje, kto takiego przemieszczenia powinien dokonać. Bo to reguluje wolny rynek. Zatem niezależnie, kto odpowiada za transport, czy nabywca, czy dostawca, przemieszczenie wyrobów akcyzowych z Polski do innego kraju unijnego zostanie uznane za dostawę wewnątrzwspólnotową.

Nie ulega również wątpliwości, że Wnioskodawca dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów, na potrzeby zwrotu akcyzy, o którym mowa w art. 82 ustawy akcyzowej, powinien być traktowany jak podmioty, o których mowa w ww. akcyzowej dyrektywie unijnej. W związku z tym sprawa zlecenia dostawy wyrobów dla oceny podmiotu jako dokonującego wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia, na potrzeby zwrotu akcyzy jest obojętna.

Na potwierdzenie powyższej tezy Wnioskodawca pragnie przytoczyć ciągle aktualny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrok choć zapadł podczas wykładni art. 77 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, ciągle pozostaje aktualny, ponieważ przepis starej ustawy akcyzowej odpowiada w pełni treści art. 82 ustawy o podatku akcyzowym, który jest kluczowy dla niniejszej sprawy.

W wyroku, sygn. akt I FSK 333/07, z dnia 3 kwietnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że o zwrot podatku akcyzowego na podstawie art. 77 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym może wystąpić podatnik, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, bez względu na to, czyim środkiem transportu dokonano tej dostawy: dostawcy lub nabywcy, czy też przewoźnika lub spedytora, któremu czynności przewozu zlecił dostawca bądź nabywca.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o zwrot akcyzy niezależnie od tego, czy sam zleca transport wyrobów akcyzowych do innego kraju unijnego, czy też za transport odpowiada odbiorca w innym państwie członkowskim, o ile oczywiście zostały spełnione wszystkie warunki ubiegania się o zwrot akcyzy, o których mowa w art. 82 ustawy akcyzowej.

W piśmie z 7 stycznia 2023 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca zawarł informacje stanowiące uzupełnienie opisu stanowiska własnego w sprawie oceny zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo, w związku ze złożonym wnioskiem o wydanie interpretacji, Spółka wskazuje, że trafność stawianego we wniosku o interpretację stanowiska potwierdza również sam kształt formularza Uproszczonego Dokumentu Towarzyszącego (UDT), ciągle przecież stosowanego przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą w Unii Europejskiej. Wzór dokumentu UDT wynika z rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3649/92 z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego w wewnątrzwspólnotowym przemieszczaniu wyrobów akcyzowych, przeznaczonych do konsumpcji w Państwie Członkowskim wysyłki.

Patrząc zatem na wzór UDT warto zwrócić uwagę na pole 5 formularza UDT. Pole 5 dokumentu UDT dedykowane jest przewoźnikowi. W objaśnieniach, jak należy wypisać tę rubrykę jest napisane, że w przypadku przewoźnika należy wpisać dostawcę, odbiorcę lub nazwę i adres osoby, która jest odpowiedzialna za przewóz, o ile nie jest to osoba wskazana w rubryce 1 (dostawca – w niniejszym przypadku Spółka/Wnioskodawca) lub w rubryce 4 (odbiorca – w niniejszym przypadku podmiot z innego kraju UE). Z kolei w wyjaśnieniach do Rubryki B potwierdzenie odbioru, wyjaśnia się, że potwierdzenie odbioru powinno zostać wypełnione przez odbiorcę i odesłane dostawcy, jeżeli ten potrzebuje go w szczególności do celów zwrotu akcyzy. Z ww. objaśnień, określających jak wypełniać pola formularza UDT, jasno wynika również, choć są to przepisy techniczne, że przewoźnikiem wcale nie musi być dostawca; przewoźnikiem wyrobów akcyzowych jak najbardziej może być również odbiorca, czy też inny podmiot działający na jego rzecz.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie sformułowanego pytania jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 143, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Określenie terytorium państwa członkowskiego oznacza terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju (…).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy:

Dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 82 ust. 1 ustawy:

1) podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo

2) podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej

- na sporządzony na piśmie wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Przywołany art. 82 ust. 1 ustawy otrzyma od 13 lutego 2023 r. brzmienie nadane na mocy art. 1 pkt 48 lit. a ustawy z 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2427; dalej jako: „ustawa zmieniająca”):

W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

 1) podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo

 2) podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej, albo

 3) uprawnionemu wysyłającemu niebędącemu podatnikiem albo podmiotem, który nabył wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów

W myśl art. 82 ust. 3 ustawy:

  1) dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;

 3) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Wskazany art. 82 ust. 3 ustawy otrzyma od 13 lutego 2023 r. brzmienie nadane na mocy art. 1 pkt 48 lit. b ustawy zmieniającej:

Wraz z wnioskiem o zwrot akcyzy, o którym mowa w ust. 1:

  1) podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy dostarczonych wewnątrzwspólnotowo osobie fizycznej, nie na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, są obowiązani przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

  a) dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych,

  b) potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na dokumencie handlowym,

  c) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana,

  d) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;

  2) podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które zostały przemieszczone z użyciem Systemu, są obowiązani przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

  a) numer referencyjny e-SAD, na podstawie którego wyroby akcyzowe zostały przemieszczone w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej i których odbiór został potwierdzony raportem odbioru albo alternatywnym dowodem dostawy wyrobów akcyzowych przemieszczanych na podstawie e-SAD,

 b) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;

  3) uprawniony wysyłający po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które zostały przemieszczone z użyciem Systemu, jest obowiązany przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

  a) numer referencyjny e-SAD, na podstawie którego wyroby akcyzowe zostały przemieszczone w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej i których odbiór został potwierdzony raportem odbioru albo alternatywnym dowodem dostawy wyrobów akcyzowych przemieszczanych na podstawie e-SAD,

  b) faktury, z których wynika wnioskowany zwrot akcyzy, lub dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju,

  c) informację o podatniku, który dokonał zapłaty akcyzy na terytorium kraju od dostarczonych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych, poprzez podanie numeru identyfikacji podatkowej (NIP) lub numeru PESEL tego podatnika.

Zgodnie z art. 82 ust. 5 ustawy:

Jak stanowi art. 82 ust. 6 ustawy:

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 3-4a.

Stosownie do art. 82 ust. 6a ustawy:

W przypadku niedokonania przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, zwrot ten traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, minimalną kwotę zwrotu oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy, uwzględniając:

Na podstawie ww. delegacji wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 125; dalej jako: „rozporządzenie w sprawie zwrotu akcyzy”), zawierające m.in. wzór wniosku o zwrot akcyzy.

Państwa wątpliwości dotyczą prawa do wystąpienia z wnioskiem o zwrot zapłaconej akcyzy od wyrobów wywiezionych do innego państwa Unii Europejskiej, w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej, gdy zlecającym przewóz towarów jest ich odbiorca.

W opisie zdarzenia przyszłego Spółka podała, że wyroby akcyzowe, od których zapłaciła akcyzę, będzie sprzedawała podmiotom z innych krajów unijnych. W krajach tych nastąpi konsumpcja sprzedanych wyrobów akcyzowych. Za transport wyrobów akcyzowych odpowiada odbiorca z innego kraju Unii Europejskiej. Sprzedaż jest dokonywana w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej, co wynika z faktury sprzedażowej, a także wystawianych przez Spółkę dokumentów towarzyszących przesyłce wyrobów akcyzowych, wskazujących jednoznacznie odbiorcę/nabywcę i miejsce odbioru w innym kraju Unii Europejskiej. Wyroby akcyzowe wskazane we wniosku to wyroby energetyczne, które nie podlegają obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy. Spółka będzie posiadać wszystkie dokumenty, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. dokument towarzyszący przemieszczeniu wyrobów akcyzowych, potwierdzenie odbioru wyrobów akcyzowych przez odbiorcę w państwie członkowskim odbioru i potwierdzenie w zakresie zapłaty akcyzy, a faktycznie, w większości krajów UE, dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Przepisy art. 82 ustawy o podatku akcyzowym wskazują, że jednym z podmiotów mogących ubiegać się o zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju jest podatnik, który dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych. Taki podatnik zobowiązany jest do wystąpienie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z pisemnym wnioskiem o zwrot akcyzy. Do wniosku należy dołączyć dokumenty wymienione w art. 82 ust. 3 ustawy, mające potwierdzać zapłatę akcyzy na terytorium kraju, a także prawidłowość przemieszczenia/ dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów oraz dokument potwierdzający zapłatę akcyzy w państwie członkowskim lub że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Z uwagi na to, że wniosek Spółki dotyczy opisu zdarzenia przyszłego, dlatego należy wskazać, że od 13 lutego 2023 r. nowe brzmienie otrzyma art. 82 ust. 1, czego konsekwencją będzie także nowa treść art. 82 ust. 3 i 6 ustawy. Zwrócić więc należy uwagę, że dokonując dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych od 13 lutego 2023 r., Spółka będzie zobowiązana do posiadania dokumentów zgodnie z ich nowym katalogiem, zawartym w zmienionym art. 82 ust. 3 ustawy.

Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że Wnioskodawca będzie spełniał warunki do ubiegania się o zwrot zapłaconej na terytorium kraju akcyzy od wyrobów akcyzowych dostarczonych wewnątrzwspólnotowo. Spółka będzie posiadała wszystkie dokumenty wskazane w art. 82 ust. 3 ustawy.

Ponadto w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej nie będą wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy. Wskazuje to zatem, że nie zaistnieje przesłanka negatywna, wymieniona w art. 82 ust. 5 ustawy, wykluczająca możliwość zwrotu akcyzy m.in. od dostarczonych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy.

Reasumując – Spółka będzie miała prawo do wystąpienia z wnioskiem o zwrot zapłaconej akcyzy od wyrobów wywiezionych do innego państwa Unii Europejskiej, w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej, gdy zlecającym przewóz towarów jest ich odbiorca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że zasadność zwrotu oraz wysokość kwoty zwrotu akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrób akcyzowych zostaje określona decyzją właściwego organu podatkowego, w autonomicznym postępowaniu wszczętym wniesionym wnioskiem, w którym to postępowaniu właściwy organ podatkowy weryfikuje spełnienie warunków umożliwiających zwrot akcyzy od ściśle określonych wyrobów akcyzowych, od których na terytorium kraju została zapłacona należna kwota akcyzy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, ściśle w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

      Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

      Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).