Energia elektryczna została wymieniona w załączniku nr 1 do ustawy w poz. 33 i jest oznaczona kodem CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Obrót energią elektryczną i jej zużycie, w ww. okolicznościach podlega zatem co do zasady opodatkowaniu akcyzą.

Z art. 11 ust. 1 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 30 ust. 7a ustawy,

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy:

Powyższy przepis art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy, wprowadzający zwolnienie od akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej, stanowi implementację przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405).

Nadmienić należy, że dyrektywa ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych i energii elektrycznej. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustaliła zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, zgodnie z zasadą lojalności zobligowane zostały natomiast do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym, istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów – przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 2 ww. dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b cyt. Dyrektywy 2003/96/WE, dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej:

- produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania;

- podwójnego zastosowania produktów energetycznych;

Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie;

     - energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych;

     - energii elektrycznej, w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztu produktu.

"Koszt produktu" oznacza sumę wszystkich nabytych towarów i usług oraz koszty personelu i amortyzację środków trwałych na poziomie zakładu, którego definicję przedstawiono w art. 11. Te koszty są obliczane średnio w odniesieniu do jednostki. "Koszt energii elektrycznej" oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej lub koszt wyprodukowania energii elektrycznej, jeśli jest ona pozyskiwana w zakładzie;

     - procesów mineralogicznych

"Procesy mineralogiczne" oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Powyższe wyłączenia nie oznaczają, że wyżej wymienione produkty energetyczne oraz energia elektryczna podlegają obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie, przy opodatkowaniu energii elektrycznej m.in. wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej, nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym, zakres zwolnienia tej energii elektrycznej do celów redukcji chemicznej, może być określany samodzielnie przez każde z państw członkowskich.

Równocześnie, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowo-administracyjnym podkreślić należy, że wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej. Zasada ta przejawia się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego, jako stanowiące wyjątek (odstępstwo) od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) – nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i nie może odbywać się według wykładni rozszerzającej. Regułą jest bowiem – jak to sformułowano to w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 – OSNAPU 1998 nr 5, poz. 142) – ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe (por. również wyrok: NSA sygn. akt I GSK 1866/14, TSUE C-169/00 oraz C-150/99).

W dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym NSA w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

W kontekście powyższego wskazać również należy, że wykładni cyt. wyżej art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej dokonał 7 września 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-465/15 Hüttenwerke Krupp Mannesmann GmbH v. Hauptzollamt Duisburg.

W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że: „art. 2 ust. 4 lit. b cyt. dyrektywy powinien być interpretowany w świetle motywu 22 tej dyrektywy, który stanowi, że produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. Z motywu tego wynika również, że z naturą i logiką systemu podatkowego związane jest to, że z zakresu zastosowania tych ram wyłączone są w szczególności produkty energetyczne podwójnego zastosowania oraz że energia elektryczna wykorzystywana w ten sam sposób powinna być traktowana w analogiczny sposób”.

Z powodu zamienności produktów energetycznych i energii elektrycznej, prawodawca unijny opowiedział się za analogicznym traktowaniem tych produktów, w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 2003/96, a tym samym w celu ich opodatkowania zgodnie z tą dyrektywą.

Jednocześnie – TSUE badając w powyższej sprawie C‑465/15 zakres zwolnienia (wyłączenia) energii elektrycznej wykorzystywanej do napędu dmuchawy, niezbędnej do wtłoczenia powietrza do celów redukcji chemicznej w piecu, stwierdził: „(…) jeżeliby przyjąć, że dmuchawa działałaby nie dzięki energii elektrycznej, lecz raczej dzięki produktowi energetycznemu, takiemu jak olej napędowy, to jednak olej ten nie należałby do pojęcia produktu energetycznego o „podwójnym zastosowaniu” w rozumieniu art. 2 ust. 4 lit. b) tiret drugie zdanie pierwsze dyrektywy 2003/96, umożliwiającego mu korzystanie z wyłączenia z zakresu zastosowania tej dyrektywy, ponieważ wykorzystywanie danego produktu energetycznego służyłoby jedynie wytwarzaniu siły napędowej, co odpowiadałoby zatem wykorzystaniu jako paliwo”.

Wobec powyższego, w świetle art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie Dyrektywy energetycznej, wyłączeniu z zakresu tej dyrektywy nie będzie podlegać energia elektryczna, która jest wykorzystywana do wytwarzania siły napędowej (napędu) urządzeń wykorzystywanych do celów/w procesach, o których mowa w tym przepisie, w tym do celów redukcji chemicznej. W takim przypadku, energia elektryczna (podobnie jak np. olej, czy paliwa gazowe) służy bowiem jako paliwo do napędu, które co do zasady podlega opodatkowaniu. Zatem w świetle przepisów dyrektywy, zwolnieniu z akcyzy podlegać może wyłącznie energia elektryczna, która jest ściśle i bezpośrednio zużyta do celów redukcji chemicznej, w procesie metalurgicznym, elektrolitycznym bądź mineralogicznym, przy wyłączeniu z tego zakresu energii elektrycznej zużywanej do napędu.

W orzecznictwie dotyczącym zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych, wykorzystywanych do określonych w ustawie celów, wskazuje się, że wykorzystanie danego wyrobu akcyzowego aby było objęte zakresem zwolnienia, musi mieć bezpośredni związek z zajściem tego procesu – który jako wyłączny podlega temu zwolnieniu. Nie ma ono natomiast zastosowania do czynności pomocniczych, zachodzących równolegle w łańcuchu produkcji ale nie związanych bezpośrednio z procesem, czy też mających miejsce przed lub po tym procesie, bez względu na fakt, że mają one istotne znaczenie dla całości procesu produkcyjnego.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie m.in. na gruncie wyroku WSA w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2018 r., sygn. akt V SA/Wa 79/18, w którym Sąd wskazał: „Sąd zgadza się z organem, że na podstawie dyrektywy energetycznej 2003/96/WE w zakresie zwolnienia z opodatkowania wyrobów energetycznych (produktów energetycznych) i energii elektrycznej istnieją wskazówki wg których kierować się należy rozstrzygając „granice” stosowania zwolnień. Tymi wskazówkami są: zasada ścisłej interpretacji oraz zasada „bezpośredniości” i „natychmiastowości” wykorzystania produktu energetycznego do określonego procesu podlegającego zwolnieniu. Zwolnieniu podlegać może zatem wyrób, który zużywany jest bezpośrednio i natychmiastowo do określonego procesu, którego wynikiem jest określony produkt. Równocześnie orzeczenie TSUE w sprawie C-465/15 wyraźnie podkreśla, że produkty energetyczne (wyroby energetyczne) i energia elektryczna powinny być traktowane w ten sam sposób, a tym samym, rozstrzygając granice zwolnienia dla poszczególnych nośników energii, należy przeanalizować, czy poszczególne wyroby są wykorzystywane bezpośrednio do procesu podlegającemu zwolnieniu, czy też służą jedynie jako paliwo do napędu poszczególnych urządzeń wykorzystywanych w określonych procesach, które co do zasady podlega opodatkowaniu”.

Powyższy wyrok WSA w Warszawie wpisuje się tym samym w najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych, będące następstwem powołanego orzeczenia TSUE z 7 września 2017 r. w sprawie C-465/15 – które zmieniło dotychczasową wykładnię co do zakresu stosowania preferencji podatkowych (por. w tym zakresie m.in. wyroki NSA: z 22 stycznia 2020 r., sygn. akt I GSK 457/17 oraz I GSK 548/17; z 11 marca 2020 r., sygn. akt I GSK 678/17, I GSK 677/17, I GSK 675/17, z 29 stycznia 2020 r., sygn. akt I GSK 534/17 i inne).

Istotą zastosowania zwolnienia od akcyzy jest zatem takie zużycie wyrobu (energii elektrycznej), mającej podlegać zwolnieniu, które ma miejsce ściśle, bezpośrednio oraz natychmiastowo do procesu wskazanego wprost w przepisie wprowadzającym to zwolnienie (por. również prawomocny wyrok WSA w Opolu z 30 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Op 19/19, prawomocny wyrok WSA w Krakowie z 4 października 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 756/19, wyroki WSA w Poznaniu z 25 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Po 1202/21 oraz III SA/Po 1286/21).

Jak wskazał WSA w Poznaniu w powyższych orzeczeniach (w odniesieniu do zużycia energii elektrycznej w procesie elektrolitycznym i metalurgicznym) – właściwe jest odwołanie się do powołanej już wyżej wykładni TSUE w sprawie C-465/15: „(…) skoro treść Dyrektywy nie pozwala sama w sobie na ustalenie, czy istnieje wystarczająco ścisły związek pomiędzy energią elektryczną wykorzystywaną w celu takim jak w postępowaniu głównym, a redukcją chemiczną w rozumieniu art. 2 ust. 4 lit b, tiret trzecie, to należy uwzględnić nie tylko postanowienia tego przepisu, ale także kontekst i cele wskazane przez uregulowanie, którego przepis ten stanowi część”.

„Zwolnieniu podlegać może zatem wyrób, który zużywany jest bezpośrednio i natychmiastowo do określonego procesu, a nie następujących przed czy po właściwym, określonym ustawą procesie. W praktyce oznacza to, że energia elektryczna ma przyczyniać się do przeprowadzenia tej konkretnej czynności, procesu wyodrębnionego przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego. Nie ma normatywnych podstaw do przyjęcia, aby znaczenie pojęcia "procesy elektrolityczne" przypisywać innym pojęciom (odtłuszczanie, płukanie, aktywacja, fosforowanie, pasywacja, suszenie), które mają swoje własne, odrębne znaczenie. Na potrzeby niniejszego postępowania w ślad za organem należy więc przyjąć, że do procesu elektrolitycznego, o którym mowa w art. 7a ust. 1 pkt 2 ustawy nie można zaliczać etapów obróbki wstępnej, i suszenia jako związanych jedynie pośrednio z tym procesem i stanowiących odrębne odcinki produkcji”.

„Obecność (wykorzystanie) prądu elektrycznego przepływającego przez elektrolit ma spowodować reakcję, która w innym przypadku (bez podłączenia prądu i bez obecności elektrolitu) nie nastąpiłaby spontanicznie. Zachowanie najlepszych warunków tego procesu, nie jest już wykorzystaniem/obecnością w rozumieniu przepisów ustawy”.

Należy dalej zauważyć, że pojęcie „redukcji chemicznej” nie zostało zdefiniowane ani we wspomnianej dyrektywie, ani w przepisach ustawy o podatku akcyzowym. Z tego też względu, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia w literaturze i orzecznictwie, według reguł stosowania wykładni.

W rozumieniu potocznym, „redukcja” (za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Redukcja_(chemia)), elektronacja – oznacza „proces, w trakcie którego atom lub ich grupa przechodzi z wyższego na niższy stopień utlenienia. Każdej redukcji musi towarzyszyć utlenienie”. W praktyce, w chemii organicznej „daną reakcję nazywa reakcją redukcji, gdy struktura głównego substratu i głównego produktu różnią się tylko tym, że jedna grupa lub pojedynczy atom zmniejszył w jej wyniku swój stopień utlenienia, kosztem utlenienia prostego związku (zwanego w tym przypadku środkiem redukującym)”.

Z kolei „utlenianie” (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Utlenianie) to „reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego stopnia utlenienia na wyższy (co jest równoważne z oddaniem elektronów). Nazwa ta ma charakter umowny, gdyż każdej reakcji utleniania musi towarzyszyć reakcja redukcji. Łącznie taki proces nazywa się reakcją redoks. W praktyce daną reakcję nazywa się utlenianiem, gdy wzrost stopnia utlenienia dotyczy związku lub pierwiastka chemicznego będącego głównym przedmiotem reakcji. Jako akceptor elektronów służyć może związek chemiczny (utleniacz) lub elektroda dodatnia (anoda)”.

Natomiast według encyklopedii PWN (wersja internetowa: www.encyklopedia.pwn.pl): „reakcja oksydacyjno-redukcyjna, reakcja utleniania-redukcji, reakcja redox - to reakcja, w której dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki donora (czyli reduktora) do akceptora (czyli utleniacza). (…) Wiele reakcji oksydacyjno-redukcyjnych zachodzi z jednoczesnym przeniesieniem atomów, najczęściej tlenu i wodoru. Wówczas utlenianie (oksydację) można traktować jako proces wzbogacający dane indywiduum chemiczne o atomy tlenu lub zubożający o atomy wodoru, proces odwrotny zaś jako redukcję (…). Reakcję oksydacyjno-redukcyjną można również definiować na podstawie pojęcia stopnia utlenienia (oznaczanego cyframi rzymskimi)”. W tym ujęciu, reakcje oksydacyjno-redukcyjne to reakcje, w których dochodzi do zmiany stopnia utlenienia reagentów, a zatem – podwyższenie stopnia utlenienia jest utlenianiem, a jego obniżenie - redukcją.

Zaznaczenia dalej wymaga, że z literalnego brzmienia art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wynika, że przedmiotowemu zwolnieniu podlega energia elektryczna „wykorzystywana do celów redukcji chemicznej”. Sformułowanie „cel” w tym kontekście oznacza, zgodnie z jego potocznym znaczeniem, „to, czemu coś ma służyć”. Dyspozycja tego przepisu odnosi się zatem do energii elektrycznej wykorzystywanej wyłącznie podczas czynności, które są bezpośrednio i natychmiastowo związane z zajściem reakcji redukcji chemicznej. Zwolnienie to nie obejmuje natomiast energii zużywanej na innych etapach działalności produkcyjnej, gdzie nie zachodzi reakcja redoks, ani też do energii elektrycznej zużywanej równolegle w trakcie procesu produkcyjnego w ramach którego zachodzi ta reakcja, ale nie mającej z nią bezpośredniego i natychmiastowego związku; jak również do energii elektrycznej zużywanej do czynności pomocniczych, jedynie pośrednio uczestniczących w procesie produkcyjnym.

Podsumowując zatem, zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy podlega wyłącznie energia elektryczna, która wykorzystywana jest ściśle, w sposób bezpośredni oraz natychmiastowy do celów redukcji chemicznej, w trakcie czego dochodzi do przeniesienia jednego lub więcej elektronów od atomu, jonu lub cząsteczki reduktora do akceptora (utleniacza).

Powyższy zakres zwolnienia wynika wprost z literalnego brzmienia art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy w zw. z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy energetycznej. Przy czym, użyty przez ustawodawcę przyimek „do” („do celów redukcji chemicznej”) wskazuje na taką interpretację, według której konieczne jest takie wykorzystanie energii elektrycznej, którego celem jest bezpośrednie wywołanie redukcji chemicznej. Nie jest natomiast objęte zakresem zwolnienia zużycie energii elektrycznej do celów innych niż do redukcji chemicznej, jak i zużycie energii elektrycznej służącej napędzaniu (wprawianiu w ruch i sterowaniu) urządzeń wykorzystywanych do celów redukcji chemicznej, nawet jeżeli zasilanie tych urządzeń jest konieczne aby redukcja chemiczna mogła przebiegać.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka (…).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że na pierwszym opisanym etapie, (…)

Jak wynika z treści wniosku, w odniesieniu do powyższych urządzeń zużywających energię elektryczną (…).

W konsekwencji, należy zgodzić się z oceną Wnioskodawcy, zgodnie z którą energia elektryczna zużywana przez wyżej wymienione urządzenia na etapie (…) gdyż nie jest ona wykorzystywana do celów redukcji chemicznej, a ponadto – jest wykorzystywana do napędu większości z urządzeń wymienionych w tych etapach.

Kolejny przedstawiony przez Spółkę etap (…).

Natomiast w części „(…).

Zgodnie ze wskazaniem Spółki, na etapie (…).

W odniesieniu do tych (…), a zatem energia elektryczna przez nie wykorzystywana nie będzie podlegała zwolnieniu od akcyzy na mocy art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Na kolejnym etapie (…).

Należy zatem zauważyć, że na opisanym etapie (…).

Tym samym, nie można zgodzić się ze Spółką, że opisana w (…).

Ponadto, należy nadmienić, że energia elektryczna zużywana na tym etapie służy do napędu (wprawienia w ruch i napędzania) (…).

W konsekwencji, w ocenie Organu wymienione przez Spółkę urządzenia wykorzystywane na etapie (…), stosownie do wniosków płynących z orzeczenia TSUE C-465-15, nie podlegają zwolnieniu od akcyzy w świetle art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z opisem kolejnego etapu – (…).

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że zachodzące (…) reakcje chemiczne, w których dochodzi do przekazania jednego lub większej ilości elektronów na inną cząsteczkę, stanowią reakcje redukcji chemicznej.

Spółka wskazała przy tym, że w tej sekcji energię elektryczną będą pobierały: (…).

Tym samym, wykorzystywana przez Państwa energia elektryczna (…) nie będzie objęta zwolnieniem od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy. (…).

(…)

(…)

(…)

(…)

Zgodnie ze wskazaniem Spółki energia elektryczna będzie bowiem wykorzystywana celem zasilania: (…):

- (…)

- (…)

Tym samym, w świetle wskazanego wyżej wyroku C-465/15, zużycie energii elektrycznej w ww. urządzeniach (…) wyklucza możliwość zwolnienia z podatku akcyzowego. W szczególności, nie będzie podlegała zwolnieniu energia elektryczna zużywana przez (…).

Kolejno, na etapach (…).

Ponadto energia elektryczna wykorzystywana na tych etapach będzie służyć do napędu urządzeń, co w świetle orzeczenia TSUE C-465-15 wyklucza zastosowanie zwolnienia od akcyzy.

Mając na uwadze opis sprawy przedstawiony w odniesieniu do tych etapów, Organ zgadza się zatem z Wnioskodawcą, że energia elektryczna zużywana na etapach (…) nie będzie podlegać zwolnieniu na mocy art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy.

Jak wynika dalej z opisu sprawy, na kolejnym etapie (…).

Odnośnie powyższych urządzeń Spółka wskazała, że: „(…)”.

Tym samym, nie można zgodzić się ze Spółką, że energia elektryczna wykorzystywana na tym etapie (…) przez ww. urządzenia będzie służyła ściśle, w sposób natychmiastowy i bezpośredni do zajścia reakcji redoks. Zużywana energia elektryczna służy bowiem (…).

Kolejno, Spółka wymienia etapy: (…).

Odnosząc się do tej części produkcji, należy zgodzić się ze Spółką, że energia elektryczna zużywana w powyższych urządzeniach nie będzie mieć bezpośredniego wpływu na redukcję chemiczną. Dodatkowo, energia elektryczna zużywana na tym etapie jest wykorzystywana jako napęd. Tym samym, nie będzie ona podlegać przedmiotowemu zwolnieniu.

Z kolei w odniesieniu do części (…).

Należy zatem zauważyć, że na tym etapie zachodzi reakcja redukcji. Jednocześnie, jak wynika z opisu sprawy, (…).

W ocenie Organu, zwolnieniu od akcyzy w opisanej sekcji podlegać będzie energia elektryczna zużywana w (…).

Nie będzie natomiast podlegać zwolnieniu od akcyzy energia elektryczna zużywana w (…).

Podobnie, nie będzie zużywana bezpośrednio do redukcji chemicznej (i tym samym, zwolniona od akcyzy) energia elektryczna wykorzystywana w (…).

Mając zatem na uwadze zakres omawianego zwolnienia, na etapie (…) zwolnieniu od akcyzy podlegać będzie wyłącznie energia elektryczna zużywana w (…).

Na etapie (…).

Spółka wskazuje dalej, że w sekcji (…).

Tym samym, słusznie wskazał Wnioskodawca, że na tym etapie (…) będzie mieć miejsce redukcja chemiczna. Jednakże, energia elektryczna zużywana przez wykorzystywany na tym etapie (…) w ocenie Organu nie będzie podlegać zwolnieniu od akcyzy.

Zgodnie bowiem ze stwierdzeniem Spółki (…).

Natomiast w odniesieniu do (…).

Kolejnym etapem procesu produkcyjnego wyróżnionym przez Spółkę jest (…).

Pierwsza ze wskazanych w tym etapie sekcji (…)

Tym samym należy zauważyć, że na (…).

Należy zauważyć, że (…).

W trakcie opisanego procesu, dochodzić będzie do opisanego we wniosku (…).

W kontekście powyższego opisu, słusznie wskazuje Wnioskodawca, że w ramach (…) zachodzą reakcje redoks. (…).

Jednakże, zużycie energii elektrycznej przez urządzenia opisane w tej sekcji nie będzie w ocenie Organu podlegać zwolnieniu od akcyzy. W tym zakresie wymaga bowiem podkreślenia, że energia elektryczna będzie służyć jako (…).

(…).

W ocenie Organu, nie znajduje zatem uzasadnienia, by energię elektryczną zużywaną w (…).

Rację ma natomiast Wnioskodawca wskazując, że do urządzeń wykorzystywanych na kolejnym etapie, (…) nie będzie mieć zastosowania zwolnienie na mocy art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy. Zużycie energii elektrycznej przez ww. urządzenia (…).

W stosunku do kolejnego etapu (…)

Jednakże, zdaniem Organu, zużycie energii elektrycznej przez urządzenia opisane (…).

Z kolei w odniesieniu do (…).

Na kolejnych wymienionych przez Spółkę etapach, tj. (…).

Stosownie do opisu stanu faktycznego, w odniesieniu do powyższych urządzeń wymienionych (…).

Należy dalej zauważyć, że zgodnie z opisem stanu faktycznego na etapie (…).

W odniesieniu do tego etapu, rację ma Wnioskodawca stwierdzając, że nie będzie podlegać zwolnieniu od akcyzy na mocy art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy energia elektryczna wykorzystywana na tym etapie w urządzeniach (…).

Przy czym, nie można zgodzić się ze Spółką, że (…).

Praca ww. urządzeń, (…).

Kolejno, w sekcji (…).

W odniesieniu do powyższych urządzeń, mając na uwadze opis stanu faktycznego należy przyznać rację Wnioskodawcy, że nie będą miały one bezpośredniego wpływu na redukcję chemiczną. Przy czym, wymaga zauważenia, że energia elektryczna jest również na tym etapie zużywana do napędu (…) co nie mieści się w zakresie zwolnienia. Tym samym, zużycie w tych urządzeniach energii elektrycznej również nie będzie podlegać przedmiotowemu zwolnieniu od akcyzy.

Natomiast w stosunku do etapu (…).

Na tym etapie (…).

(…).

Jednocześnie podkreślić należy, że w tym zakresie energia elektryczna zużywana jest do napędu (…).

Podobnie, w stosunku do (…).

(…).

W konsekwencji, energia elektryczna zużywana przez urządzenia wykorzystywane (…).

W odniesieniu do kolejnego etapu przedstawionego przez Spółkę, tj. (…).

Względem etapu (…).

Z kolei wskazana na etapie (…).

Należy bowiem wskazać, że – jak stanowi opis tej części procesu produkcyjnego – (…).

Odnosząc się dalej do etapów (…).

W stosunku zaś do etapu (…).

Na etapie tym, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, w opinii Organu zachodzi reakcja redukcji chemicznej (…).

Należy jednak zauważyć, że opisany w tej sekcji (…).

Tym samym, w ocenie Organu, wykorzystanie energii elektrycznej (…).

Należy również wskazać, że pozostałe urządzenia pracujące w sekcji (…):

(…)

- zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, nie mają bezpośredniego związku z redukcją chemiczną. Jednocześnie, energia elektryczna przez nie wykorzystywana służy również do napędu tych urządzeń (…). Zatem w stosunku do energii elektrycznej zużywanej przez urządzenia wymienione na tych etapach, nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w powyższym przepisie.

W odniesieniu natomiast do etapu (…).

Przy czym, wymaga zauważenia, że na etapie (…).

Natomiast urządzenia pracujące (…).

Jak wskazała Spółka, (…).

Przy czym, jak wskazała Spółka jednoznacznie w uzupełnieniu wniosku, w zakresie przedmiotowego (…).

Mając zatem na uwadze, że zwolnieniu od akcyzy podlegać może ściśle i wyłącznie energia elektryczna zużywana bezpośrednio i natychmiastowo do określonego procesu (w tym wypadku – do celów redukcji chemicznej) oraz fakt, że (…).

Zatem zużycie energii elektrycznej (…).

Nie będzie również podlegało zwolnieniu – (…).

Natomiast w pozostałych sekcjach (…).

Końcowo, analizując zużycie energii elektrycznej przez urządzenia wskazane przez Wnioskodawcę na kolejnych etapach produkcji, tj.:

- (…)

- Organ zgadza się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie znajdzie względem nich zastosowania zwolnienie, o którym mowa w powyższym przepisie (art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy). Nadmienić przy tym należy, że również w stosunku do tych urządzeń energia elektryczna służy do ich napędu – (…).

Podsumowując, w świetle powyższych rozważań, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że:

- W opisanych okolicznościach, reakcje chemiczne przedstawione przez Spółkę na (…) mieszczą się w pojęciu redukcji chemicznej.

Stanowisko Spółki w zakresie uznania opisanych we wniosku ww. reakcji, zachodzących w oparciu o wzory przedstawione w opisie sprawy, za reakcje redoks – należy zatem ocenić jako prawidłowe.

- Energia elektryczna wykorzystywana w (…).

(…)

- W odniesieniu do pozostałych urządzeń przedstawionych w stanie faktycznym, tj. (…).

Końcowo należy również zauważyć, że podmiotem uprawnionym do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 1 ustawy jest wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii (ust. 7b pkt 1 tego artykułu). Przy czym, jak wynika z treści pytania Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie warunek ten zostaje zachowany.