Stosownie natomiast do art. 11 ustawy:

 1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

 2. Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Na podstawie natomiast § 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1178 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. (nadanym § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2022 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego – Dz. U. z 2022 r. poz. 2851):

 1. Zwalnia się od akcyzy zużycie energii przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego produkującej energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2022 r. poz. 1378, 1383, 2370 i 2687) łączna moc generatorów jest ustalana odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy.

 2. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2022 poz. 1378 ze zm., zwana dalej „ustawą o OZE”):

Odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Przechodząc do oceny prawnej przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy względem sformułowanych pytań, wskazać należy, że przedmiotem opodatkowania akcyzą w przypadku energii elektrycznej jest m.in. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję jak i przez podmiot, który koncesji nie posiada, ale zużywa wytworzoną przez siebie energię elektryczną.

Podmiot dokonujący czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą staje się podatnikiem podatku akcyzowego, co wynika z treści art. 13 ust. 1 ustawy, zobowiązanym do jego zapłaty na zasadach wynikających z art. 24 ustawy.

W przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, podatnikiem podatku akcyzowego jest Wnioskodawca w związku z tym, że zużywa i planuje zużywać wyprodukowaną przez siebie (w kogeneratorach i instalacjach fotowoltaicznych) energię elektryczną.

Niemniej ustawodawca przewidział także zwolnienia, których zastosowanie spowodować może częściowe lub całkowite wyłączenie z obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej.

Odnosząc się do możliwości korzystania przez Spółkę ze zwolnienia energii elektrycznej wytworzonej w kogeneratorach oraz w instalacjach fotowoltaicznych zauważyć należy, że wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego, jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zwolnienie, które budzi wątpliwości Wnioskodawcy, uregulowane w § 5 rozporządzenia ws. zwolnień, zgodnie z celem ustawodawcy adresowane jest do podmiotu, który wytwarza i zużywa energię elektryczną (będącego podatnikiem podatku akcyzowego z tego tytułu), wyprodukowaną w generatorach o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z zastrzeżeniem ust. 2, z którego wynika, że w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy o odnawialnych źródłach energii, zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości (proces produkcji energii elektrycznej z paneli fotowoltaicznych nie wymaga zużycia takich wyrobów).

Innymi słowy omawiane zwolnienie uprawnia podatnika zużywającego energię elektryczną wytworzoną w jednym lub kilku generatorach do jego zastosowania, o ile łączna moc użytkowanych generatorów, wytwarzających tą energię elektryczną, nie będzie przekraczać 1 MW.

Tym samym zwolnienie to, zgodnie z treścią tego przepisu, nie dotyczy energii elektrycznej, która nie zostanie zużyta przez ten podmiot, jak i energii elektrycznej, która zostanie wytworzona z generatorów o łącznej mocy przekraczającej 1 MW.

Wolą racjonalnego prawodawcy, limit uprawniający podatnika do zwolnienia został określony na maksymalnym poziomie 1 MW, przekroczenie tej łącznej mocy generatorów wytwarzających energię elektryczną skutkuje utratą prawa do zwolnienia dla całości zużywanej energii elektrycznej.

Należy zauważyć, że celem omawianego zwolnienia z § 5 ust. 1 rozporządzenia była preferencja podatkowa dla podmiotów zużywających energię elektryczną, wyprodukowaną przez nie z urządzeń (generatorów) służących do produkcji tej energii, których łączna moc nie przekracza 1 MW. Tym samym, zwolnienie to uprawnia podatnika zużywającego energię elektryczną wytworzoną w jednym lub kilku generatorach do jego zastosowania, o ile łączna moc użytkowanych generatorów (ustawodawca posłużył się liczbą mnogą), wytwarzających tą energię elektryczną, nie będzie przekraczać 1 MW.

Jak bowiem wskazuje literalne brzmienie § 5 ust. 1 rozporządzenia, zwolnieniu podlega czynność zużycia energii elektrycznej, ściśle wówczas, gdy została ona wyprodukowana z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wytwarza energię elektryczną w kogeneratorach oraz planuje wytwarzać w instalacjach fotowoltaicznych.

Wnioskodawca wykorzystuje energię elektryczną wyprodukowaną przez kogeneratory na potrzeby własne. Łączna moc ww. kogeneratorów to 1,238 MW, są one zlokalizowane w 3 zakładach należących do Wnioskodawcy. Moc każdego kogeneratora nie przekracza 1 MW. Wnioskodawca planuje także zakończenie inwestycji związanej z zainstalowaniem odrębnych instalacji fotowoltaicznych na czterech zakładach. Łączna moc tych instalacji fotowoltaicznych wynosi 1,737 MWp. Moc każdej z ww. instalacji z osobna nie będzie przekraczać 1 MWp.

Zatem w sytuacji, w której łączna moc jednostek wytwórczych, opisanych we wniosku, należących do Spółki (w przedmiotowej sprawie kogeneratorów i instalacji fotowoltaicznych), które są przez Wnioskodawcę wykorzystywane do produkcji i zużycia energii przekroczy 1 MW, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia wynikającego z § 5 rozporządzenia ws. zwolnień.

Kluczowy dla sprawy jest fakt, że łączna moc wszystkich generatorów w której dochodzi do wytworzenia a następnie zużycia energii elektrycznej przekroczy 1 MW, niezależnie od tego w jakiej jednostce wytwórczej produkowana jest i będzie energia elektryczna (kogenerator czy instalacja fotowoltaiczna), a także niezależnie od lokalizacji tych generatorów.

Poszczególne zakłady należące do Spółki nie mogą być uznane za odrębne podmioty, którym przysługuje zwolnienie od akcyzy. Wnioskodawca jest bowiem jednym podmiotem prawa i jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu zużycia energii elektrycznej ze wszelkimi tego konsekwencjami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje energię wytwarzaną z kogeneratorów, których łączna moc przekracza 1 MW, natomiast inwestycja związana z instalacją paneli fotowoltaicznych jest w trakcie realizacji.

W tej sytuacji podkreślić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwolnienia w sytuacji gdy zużywa energię elektryczną wytworzoną w kogeneratorach, których łączna moc przekracza 1 MW.

Analogicznie, w sytuacji, gdy Podmiot zacznie zużywać energię wyprodukowaną w instalacjach fotowoltaicznych, moc wszystkich instalacji przekroczy również ustanowiony przez prawodawcę próg łącznej mocy generatorów, tj. 1 MW.

Tym samym ww. zwolnienie na podstawie § 5 rozporządzenia nie będzie miało zastosowania, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia i zapłacenia podatku akcyzowego od zużytej energii wyprodukowanej we wszystkich posiadanych przez Spółkę generatorach, o których mowa we wniosku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1, 2 i 3, zgodnie z którym ograniczenie mocy generatorów do 1 MW, należy odczytywać w odniesieniu do danej lokalizacji, w której generatory są zainstalowane, jak również w odniesieniu do konkretnego źródła generowania energii należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.