Jak z kolei stanowi art. 5 ustawy:

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust.1 i 2, art.9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2022 poz. 1378 ze zm.; zwana dalej „ustawą o OZE”):

Odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Należy na wstępie zauważyć, że Państwa wniosek, zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w uzupełnieniu, dotyczy zdarzenia przyszłego po uzyskaniu przez Państwa Spółkę koncesji. Tym samym ocena prawa Państwa stanowiska dotyczy Państwa sytuacji prawnopodatkowej po uzyskaniu koncesji.

Przechodząc do oceny Państwa stanowiska względem wątpliwości postawionych we wniosku zaznaczyć należy, że w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego, Organ obowiązany jest do indywidualnego rozpatrzenia sprawy, tj. wyłącznie w odniesieniu do okoliczności ściśle przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i w zakresie treści postawionego pytania/pytań. Zobligowany przy tym jest uwzględnić treść obowiązujących przepisów prawa podatkowego jak i zasady wykładni tego prawa. Organ nie może równocześnie kierować się w swych rozstrzygnięciach innymi aspektami aniżeli wyłącznie tymi, które wynikają z przepisów prawa podatkowego i zasad ich wykładni, gdyż to wyłącznie przepisy prawa podatkowego – w sprawie przepisy ustawy o podatku akcyzowym, określają kiedy i na jakich zasadach dany wyrób/czynność podlega lub nie opodatkowaniu akcyzą.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie sprowadzają się do ustalenia czy po uzyskaniu koncesji w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne, obciążając najemców kosztem energii elektrycznej będą Państwo opodatkowani akcyzą z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, czy też wcześniej będą Państwo podatnikiem akcyzy z tytułu zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy oraz czy w związku obciążaniem najemców kosztem energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstanie z momentem wydania energii elektrycznej (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy), czy też powstanie wcześniej z dniem zużycia energii elektrycznej (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

W kontekście Państwa stanowiska zaprezentowanego we wniosku zauważyć należy, że zagadnienia związane z opodatkowaniem akcyzą uregulowane są w ustawie o podatku akcyzowym (i aktach wykonawczych do tej ustawy), co wynika z art. 217 Konstytucji RP, w myśl którego nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

To właśnie ustawa z 6 marca 2008 r. o podatku akcyzowym reguluje najważniejsze kwestie związane z akcyzą, w tym określa reguły opodatkowania określonych wyrobów akcyzowych, wskazuje podmioty, na których ciąży obowiązek podatkowy (podatników akcyzy), charakteryzuje przedmiot opodatkowania oraz wysokość podatku (określa jego stawki). Ponadto ustawa określa warunki zwolnienia danych wyrobów z podatku. Jednocześnie to właśnie z ustawy wynika, jak zorganizowany jest w Polsce obrót wyrobami akcyzowymi, jakie trzeba spełnić warunki, żeby korzystać z danych preferencji podatkowych, a także jakie obowiązki ciążą na podatnikach tego podatku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z treścią art. 5 ustawy, czynności lub stany faktyczne, o których mowa m.in. w art. 9 ust. 1 ustawy, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Tym samym z punktu widzenia oceny, czy dana czynność, np. sprzedaż wyrobów akcyzowych (w tym energii elektrycznej), rodzi skutki podatkowe w akcyzie, dochowanie warunków przewidzianych przepisami prawa dla dokonania tych czynności jest obojętne. Zatem zawsze w takich sytuacjach, o ile tylko zostanie spełniona dyspozycja normy wynikająca z przepisów ustawy, określających przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie. De facto zatem warunki lub też forma czynności są obojętne dla wystąpienia przedmiotu opodatkowania. W konsekwencji kluczowe z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego w akcyzie jest samo dokonanie czynności, z którą ustawa wiąże powstanie tego obowiązku (por. m.in. wyrok WSA w Lublinie z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 249/15).

Powyższe tezy jak i sama treść art. 5 ustawy jest odzwierciedleniem jednej z podstawowych zasad prawa podatkowego - zasady autonomii prawa podatkowego, zgodnie z którą powstanie m.in. obowiązku podatkowego wynikać może wyłącznie z przepisów prawa podatkowego, pomimo że niejednokrotnie jest to związane z dokonaniem czynności uregulowanych w innych gałęziach prawa. Autonomia prawa podatkowego jest bowiem swego rodzaju kompromisem pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu, przy czym jednocześnie inne dziedziny i akty prawne, w tym m.in. ustawa Prawo energetyczne, czy ustawa o odnawialnych źródłach energii, nie mogą stanowić źródła powstania obowiązku podatkowego czy uprawnienia na gruncie prawa podatkowego, gdyż jest to zastrzeżone wyłącznie dla przepisów prawa podatkowego (por. wyrok NSA z 6 maja 2021 r., sygn. akt I GSK 59/18; wyrok WSA w Krakowie z 24 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 380/16; uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. II FPS 3/11; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 223/14).

Oznacza to, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie mogą być modyfikowane przez pryzmat innych aktów prawnych jak również nie mogą być interpretowane w sposób zdeterminowany przez konieczność dostosowania do zasad określonych w tych innych aktach prawnych czy też zamierzeń i praktyk gospodarczych.

Zauważyć należy, że podatek akcyzowy jest podatkiem nakładanym tylko na niektóre wyroby określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy i jest podatkiem jednofazowym – nakładanym co do zasady tylko jeden raz.

Z zasadą jednokrotności opodatkowania akcyzą wiąże się również zasada opodatkowania konsumpcji, która sprowadza się do obciążania ciężarem ekonomicznym podatku ostatecznego nabywcy wyrobu. Zasada ta jest w szczególności uwidoczniona w stosunku do opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywcy końcowego zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy - podmiotu nabywającego energię elektryczną, nieposiadającego koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne. Zatem zgodnie z powyższą definicją wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu – konsumentowi.

Jednocześnie zgodnie z art. 2. ust. 1 pkt 21 ustawy, sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

A więc na potrzeby opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych, ustawodawca ustanowił szeroką definicję sprzedaży, tak aby obejmowała wszystkie możliwe transakcje i czynności, których przedmiotem mogą być wyroby akcyzowe. W ten bowiem sposób racjonalny ustawodawca umożliwia zapewnienie powszechności opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich możliwych transakcji i czynności, które co wskazano wyżej, oderwane mogą być w wielu przypadkach od transakcji w rozumieniu cywilnoprawnymi, co ma służyć zapewnieniu realizacji założonych przez normodawcę celów opodatkowania.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powstanie obowiązku podatkowego nie jest zależne od woli podatnika, ale od okoliczności, które je wywołują.

Obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje m.in. w momencie jej sprzedaży nabywcy końcowemu (konsumentowi), przy czym, co wynika zart.11 ust. 2 ustawy, jest to związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu podmiotowi, wyrażoną w MWh, w danym okresie rozliczeniowym (określonej w oparciu o urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe lub metodę szacunkową w przypadku braku urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych).

Zgodnie z powyższą definicją nabywcy końcowego, wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tą energię.

Dla opodatkowania sprzedaży (wydania) energii elektrycznej nabywcy końcowemu, która nie została na wcześniejszym etapie opodatkowana, zasadniczo nie ma zatem znaczenia status podmiotu sprzedającego. Dla uznania, że dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej istotne jest to, aby doszło do wydania energii elektrycznej, a sprzedawca wystawił fakturę lub inny dokument, z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną.

Równocześnie opodatkowaniu akcyzą nie podlega samo wytwarzanie energii elektrycznej, jak i energia elektryczna, która jest przedmiotem obrotu pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesję, a także sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję przez podmiot, który tą energię elektryczną wyprodukował i który sam takiej koncesji nie posiada. Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega także energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi.

Należy zauważyć, że co do zasady na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej na rzecz nabywcy końcowego na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Powyższe oznacza, że podmiot dokonujący sprzedaży energii elektrycznej jest podatnikiem podatku akcyzowego w przypadku, gdy sprzedaż tej energii elektrycznej dokonywana jest na rzecz podmiotu mającego status „nabywcy końcowego”. Pojęcie to, ze względu na jego znaczenie dla określenia przedmiotu opodatkowania i podatnika akcyzy, należy natomiast interpretować ściśle.

W kontekście Państwa argumentacji dotyczącej rodzaju posiadanej koncesji i celu jakim jest uruchomienie instalacji fotwoltaicznej, należy zauważyć, że ustawodawca zdefiniował nabywcę końcowego w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, w którym to przepisie sprecyzował, że jest to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo energetyczne, z wyłączeniem podmiotów enumeratywnie wymienionych w lit. a-d tego przepisu.

Z literalnego brzmienia normy prawnej wyrażonej w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy wynika zatem, że dla ustalenia, czy dany podmiot posiada status nabywcy końcowego, istotne jest przede wszystkim to, czy posiada on jakąkolwiek z koncesji, o której mowa w przepisach Prawa energetycznego – na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną.

Tym samym dla podatku akcyzowego bez znaczenia pozostaje jaką koncesję (czy to na wytwarzanie energii elektrycznej, czy to na obrót tą energią) zostanie udzielona danemu podmiotowi. Dla określenia skutków podatkowych w podatku akcyzowym istotny jest fakt, że podmiot ten będzie dysponował choćby jedną z ww. koncesji. Jej posiadanie, jest stanem wprost przeciwnym do „nieposiadania koncesji” – które to sformułowanie stanowi kluczowy warunek do uznania podmiotu za podmiot posiadający status nabywcy końcowego (por. wyrok NSA z 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I GSK 308/10; wyrok WSA w Gdańsku z 10 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 819/14). W momencie, w którym dany podmiot uzyska jedną z koncesji, traci on status nabywcy końcowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że po uzyskaniu koncesji nabywana z zewnątrz przez Państwa energia elektryczna co do zasady nie będzie opodatkowana akcyzą, gdyż nabycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesje nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą. Opodatkowaniu nie będzie podlegało także samo wytworzenie energii w opisanej we wniosku elektrowni fotowoltaicznej. Opodatkowanie nabywanej z zewnątrz energii eklektycznej jak i wytworzonej we własnym zakresie nastąpi, jaki sami Państwo wskazali, na skutek zużycia tej energii przez Państwa lub ewentualnie na skutek jej odsprzedaży, o ile zaistnieją przesłanki do stwierdzenia, że do sprzedaży w rozumieniu ustawy doszło.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach – po uzyskaniu koncesji, dla uznania, że doszło do czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, tj. zużycia lub sprzedaży, nie będzie miało zasadniczego znaczenia z jakiego źródła pochodzi zużywana lub sprzedawana energia elektryczna, gdyż od tej energii elektrycznej, niezależnie od źródła z którego pochodzi, na wcześniejszym etapie nie dojedzie do jej opodatkowania. Dla opodatkowania akcyzą nie ma także znaczenia fakt doliczania bądź też nie marży, gdyż opodatkowaniu akcyzą podlega ilość energii elektrycznej a nie jej wartość.

Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości w zakresie sformułowanych pytań jest zatem ustalenie czy dochodzi do sprzedaży najemcom energii elektrycznej jako czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, czy też dochodzi jedynie do jej zużycia przez Państwa jako podmiot posiadający koncesję.

Jak wynika z treści opisu zdarzenia przyszłego z którym Organ jest związany, rozliczanie w zakresie energii elektrycznej z najemcami będzie następowało w ten sposób, że za energię elektryczną, której ilość zostanie określona na podstawie liczników pomiarowych lub ryczałtowo za m² powierzchni, ilość wynajmowanych szafek pracowniczych lub miejsc pracy, Spółka wystawi na każdego najemcę fakturę, w której w odrębnej pozycji określi kwotę do zapłaty za energię elektryczną.

Rozliczenie to spełni zatem przesłanki do uznania, że w tej sytuacji mamy do czynienia ze sprzedażą energii elektrycznej, a więc czynnością podlegająca opodatkowaniu akcyzą o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 i wobec której powstał obowiązek podatkowy określony w art. 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju, obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy). W tym wypadku to najemcy posiadają status nabywcy końcowego. Jednocześnie wydanie energii elektrycznej jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury, z której wynika zapłata należności za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).

Zauważyć należy, że skoro będziecie Państwo wystawiać fakturę, z której wynikać będzie zapłata należności za wydaną energię elektryczną zgodnie z odczytem licznika lub ryczałtowo (za m² powierzchni biurowej, ilość wynajmowanych szafek pracowniczych lub miejsc pracy), dokonywać będą Państwo czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą – sprzedaży, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z wydaniem tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu powstanie obowiązek podatkowy w myśl art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy czym związane to będzie z wystawieniem opisanej w zdarzeniu przyszłym faktury, stosownie do art.11 ust. 2 ustawy, z której wynikać będzie należność za wydaną energię elektryczną. W konsekwencji Spółka, jako podatnik akcyzy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, będzie zobowiązana do obliczenia i zapłaty podatku akcyzowego z tego tytułu.

Nie można zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem w zakresie sformułowanych pytań, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach nie dojdzie do sprzedaży, a jedynie do zużycia energii elektrycznej przez Państwa jako podmiotu posiadającego koncesję, a tym samym że obowiązek podatkowy powstanie nie z tytułu sprzedaży, a z tytułu zużycia.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 uznać należy za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy nadmienić, że przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie Państwa sytuacji prawnopodatkowej, wyłącznie zagadnień objętych treścią pytań w zakresie podatku akcyzowego i została wydana w oparciu o przedstawiony przez Państwa opis zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanej interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz.2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.Dz.U.Z2023 r. poz. 259, ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.